وقتی زندگی با «تنور گِلی» داغ می شود+ تصاویر

به گزارش زرین نامه؛ بسیاری از گردشگران محمد آباد کتول و روستاهای کوهستانی این دهنه تنور گِلی کوچک سید فاطمه نصرتی را کنار خیابان اصلی روستای محمد آباد دیده اند و با عطر نان محلی های داغ وی آشنا هستند، اما اینکه چطور شد این بانوی روستایی تصمیم گرفت نانوایی محلی راه بیاندازد را خیلی ها نمی دانند.

روزها می آمد جلوی درب خانه و ساعت ها روی سنگ می نشست. کارش شده بود تماشای خودروهای رنگارنگ مسافران کوهستان که هر روز از مقابل چشمانش رژه می رفتند.

نصرتی می گوید: در حالی که به رفت و آمد خوردروها در خیابان نگاه می کردم، با خود می اندیشیدم، که چطور می توانم کمک خرج خانه شوم، تا اینکه روزی به ذهنم رسید، تنوری کنار همین خانه بسازم و نان محلی درست کنم. این طوری هم از بیکاری در می آیم و هم با فروش نان، به همسرم در تامین مخارج زندگی کمک می کنم. 

همسرم کارگر است. هر روز صبح زود از خانه می رود و با غروب خورشید می آید. آن وقت من می مانم و بچه هایم که دیگر بزرگ شده و می توانند گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند.

پخت نان محلی کاری بود که قبل ازدواج، از مادرم آموخته بود. خیلی زود تصمیمم را عملی کردم و با همسرم تنور گلی ساختیم که هزینه اش حدود 60 هزار تومان شد.

وی درباره حال خوبی که این روزها با کارکردن میان اعضای خانواده اش به وجود آمده، اظهار می کند: از حدود 4-5 ماه پیش که به کمک دخترانم کار پخت نان را آغاز کرده ایم، شور و نشاط خاصی در خانه ایجاد شده است. هر روز صبح با انگیزه بیشتری از خواب بیدار می شویم.

نصرتی تجربه اولین کسب درآمد از شغل جدیدش را اینچنین توصیف می کند: روز اول خیلی نگران بودم، نکند نان هایم فروش نروند، که خوشبختانه موفق شدم 20 هزار تومان در آمد کسب کنم. فردای آن روز با 15 هزار تومان از این پول آرد و 5 هزار تومن دیگر را هم مایه مخصوص نان خریدم و دوباره نان پختیم .

 این بانوی محمد آبادی می افزاید: وضع مالی ما زیاد خوب نبود و آن روزها نمی توانستم حتی یک کیسه آرد کامل بخرم، اما خدا را شکر. حالا بعد از حدود 5 ماه، دستگاه خمیر زنی، یخچال و دُوره (چوب تو خالی استوانه ای شکل که مخصوص درست کردن کره و دوغ است) خریده ام و در کنار پخت نان، ترشیجات، کره، سرشیر، ماست، پنیر و دوغ محلی هم درست می کنم و می فروشم.

وی با اشاره به برنامه کاری اش، می گوید: صبح ها که هوا خنک تر است، ابتدا طویله (یک گاو دارم) را تمیز و بعد از آن کار پخت نان را آغاز می کنم. وقتی آفتاب سرزد، نان های من بسته بندی شده در پلاستیک، آماده فروش است.

نصرتی روزانه حدود 120 قرص نان می فروشد اما پنج شنبه ها و جمعه ها که مسافران بیشتری به دهنه محمد آباد کتول می آیند، این تعداد تا بیش از 300 قرص هم افزایش می یابد. 

تنور زندگی خانواده نصرتی با قدرت اراده مادر گرم شده است و حالا آن ها نتنها از لحاظ مالی برای تامین مخارج زندگی بی نیاز شده اند، برای گسترش بیشتر کار خود امیدوار هستند و از مردم هم می خواهند برای بهبود اوضاع زندگی از توانمندی هایشان استفاده کنند.

روستای محمد آباد کتول از توابع بخش کمالان شهرستان علی آباد کتول است.

گزارش: نرگس تجری

 انتهای پیام/