اینجا همه چیز رنگ و بوی مقاومت دارد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی زرین نامه؛ صبح 13 آبان ماه 1403 علی‌آبادکتول، طور دیگری آغاز شد. خیابان‌های شهر از ابتدای صبح مملو از کودکانی بود که با لباس‌های فرم مدرسه، دست در دست یکدیگر و با پرچم‌های کوچک ایران، فلسطین و لبنان، برای حضور در راهپیمایی روز استکبارستیزی به میدان آمده بودند. 
کودکان و نوجوانان دهه نودی و هشتادی که در چشمانشان، چیزی جز عزم و اراده‌ برای ایستادگی و مقاومت دیده نمی‌شد، برای مقابله با استکبار جهانی و به حمایت از کودکان غزه و لبنان، مشت های خود را گره زده و فریاد می زدند. 

به نظر، با وجود سن کم، معنای ظلم و استکبار را از عمق قلب خود درک کرده بودند. پلاکاردهایشان، مفاهیمی همچون «مقاومت در برابر ظلم»، «حمایت از مظلومان» و «ایران مقاوم» را از مسیر لنز دوربین ها به دنیا مخابره می کرد.
در صفوف راهپیمایی نیز، مادران و پدرانی دیده می‌شدند که با دقت و نگرانی به فرزندان خود نگاه می کردند، گویی به این نسل آینده‌ساز، درس مقاومت و ایستادگی را بی‌صدا و از دل نگاهشان می‌آموختند. پیر و جوان، همه در کنار یکدیگر، بی‌پروا شعارهایی سر می‌دادند که از استقامت و پایبندی به آرمان‌های انقلاب اسلامی حکایت داشت.
این همبستگی نشان از آن داشت که ریشه‌های ظلم‌ستیزی در این شهرستان همچون گذشته، همچنان زنده و جاری است.

در گوشه‌ای از محل تجمع، خیمه‌ای به نماد «مقاومت» برپا شده بود. بر دیواره های این خیمه، تصاویری از کودکان بی‌پناه فلسطینی و لبنانی نقش بسته و مادرانی نیز در آن از بافتنی گرفته تا آشپزی و فروش محصولات تولیدیشان در حمایت از   جبهه مقاومت، در تکاپو بودند تا پیام همدلی و حمایت ملت ایران را بیشتر معنا دهند.
فضای این خیمه به‌گونه‌ای بود که هر رهگذری را به تأمل وادار می‌کرد، گویی دعوتی برای ایستادگی و مقاومت برابر هرگونه ظلم و ستم جهانی بود.

دوباره به میان این جمعیت بر می گردم، دانش‌آموزان ابتدایی با شور و شعف، همچنان پرچم‌هایی که با خود آورده اند، را به هوا می‌برند و به سبک خاص خود در حال اعتراض به استکبار جهانی اعتراض هستند. بعضی از دانش آموزان هم تمثال نوزادان لبنان و فلسطین را که از شب گذشته آمده کرده اند را در آغوش کشیده و فریاد «مرگ بر اسرايیل» سر می دهند.
یکی از دختران را که سن و سال زیادی ندارد و عروسک قنداق شده ای را به آغوش کشیده و با چفیه ای نیمه پایینی صورتش را پوشانده، به صحبت می گیرم؛ «چرا به راهپیمایی آمده ای؟» 
می گوید: ما اگر چه کودک هستیم. اما پیام حضورمان روشن است: «ایرانیان، در هر سن و سالی که باشند، همواره آماده ایستادگی برابر ظلم و دفاع از مظلومان هستند.»

به گزارش زرین نامه؛ راهپیمایی روز ۱۳ آبان در علی‌آباد کتول، نمایشی بود از اتحاد و همبستگی مردمی که به معنای واقعی، مفهوم ایران مقاوم را در قلب خود حفظ کرده‌اند. این حضور، پیامی بود برای جهانیان که ایران، با تمام فرزندان خود، از کوچک و بزرگ، مقابل هرگونه ظلم ایستادگی خواهد کرد و همچنان پرچم مقاومت و عدالت‌خواهی را به دست خواهد گرفت.

نرگس تجری
انتهای خبر/