من یک عقب مانده ام

پسری هستم که امروزی ها به من می گویند ”عقب مانده”.

راستی، چرا من عقب مانده ام؟؟؟

جوابش ساده است:

عقب مانده ام؛ چون دوست دختر ندارم.

عقب مانده ام؛ چون هنگام رو به رو شدن با نامحرم، سرد و سنگین برخورد می کنم و به زمین نگاه می کنم نه اینکه زل بزنم به چشمان او.

عقب مانده ام؛ چون ابرویم را برنداشته ام.

عقب مانده ام؛ چون روی نوامیسم غیرت دارم.بقیه هر چه می خواهند، بگویند.

عقب مانده ام؛ چون صورتم مثل آینه برق نمی زند.

عقب مانده ام؛ چون یک پسرم و مثل پسران لباس می پوشم.

عقب مانده ام؛ چون مرا برق نگرفته که موهایم سیخ شود.

عقب مانده ام؛ چون شلوار پاره ، فاق کوتاه ، تنگ و چسبان نمی پوشم.

عقب مانده ام؛ چون پیراهنی نمی پوشم که بدن نما است و آنقدر کوتاه است که اگر کمی خم شوم….

عقب مانده ام؛ چون نمی دانم فلان بازیگر نامش چیست و در چه فیلمی بازی کرده است.

عقب مانده ام؛ چون نمی دانم فلان بازیکن در کدام تیم توپ می زند و چقدر پول می گیرد.

عقب مانده ام؛ چون نمی دانم فلان خواننده چه آهنگ چرت و پرتی خوانده است؟

عقب مانده ام؛ چون روی حرف رهبرم حرف نمی زنم و به او ایمان دارم.

عقب مانده ام؛ چون ایرانی ام و مدام از بدی کشور خودم و خوبی «اون ور آب» نمی گویم.

عقب مانده ام؛ چون قصد ندارم نمک بخورم و نمکدان بشکنم و بعد از اینکه درسم را خواندم به همان اون ور آب بروم.(حب الوطن من الایمان)

عقب مانده ام؛ چون می خواهم وقتی که خانواده تشکیل دادم ، فرزندان زیادی داشته باشم و اصلا نمی خواهم به جای بچه، سگ در خانه ام پرورش بدهم.

عقب مانده ام؛ چون…..

خدایا! درست است که من امروز یک عقب مانده محسوب می شوم اما هیچ غصه ای ندارم؛ چون می دانم عقب ماندن امروز، جلو افتادن فرداست.

پس،

معبودا! شکرت که مرا عقب مانده آفریدی.