حافظ حافظه ی تاریخی فرهنگ ایران است

علی حافظی در گفتگو با خبرنگار زرین نامه  با اشاره به اهمیت بزرگداشت روز حافظ بیان کرد: در هر فرهنگی تجلیل از شخصیت ها و مشاهیر فرهنگی و ادبی یکی از ضرورت هاست، بخصوص شخصیت هایی که در روح و جان  و ذهن و زبان مردم جای دارند، از ارش و اهمیت والایی برخوردار است.

وی اظهار کرد: در گذشته شاهنامه و دیوان را که جزئی از هویت فرهنگی ایران است را در کنار قرآن کریم داشتیم و همه پدرها و پدربزرگ ها حکایات و داستان های آن را با افتخار برای اعضای خانواده زمزمه می کردند که باید این رسم قدیمی را دوباره احیاء کنیم.

حافظی حافظ را حافظه ملت ایران دانست و با بیان اینکه بسیاری از شاعران آلمانی و فرانسوی آرزو داشتند که جای حافظ باشند، افزود: باید به فکر تجلیل از خشت بنای ادبیات جامعه باشیم و نشان دهیم جامعه ما به بزرگانشان کاملاً توجه دارند و گذشته پر بار فرهنگی خود را هیچ وقت از یاد نمی برد.

این استاد ادبیات با اشاره به اینکه انس با قرآن ویژگی حافظ است، یادآور شد: حافظ از شعرش عشقی را می خواهد که انسان را به خدا متصل کند و عشق را نعمت الهی می داند.

وی با اشاره به مصرع "هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم" در شعر حافظ تصریح کرد: تفکر روحانی در اشعار حافظ بسیار بیشتر از مسائل مادی جلوه نمایی می کند و اگر بعضی ها تفال به دیوان حافظ را به عنوان بابی نگاه می کنند به این دلیل است که کلام حافظ را برگرفته از قرآن می دانندو

حافظی افزود: نزدیکی کلام حافظ به قرآن و نگاه معادی و اسلامی در شعر حافظ موجب می شود دیوان وی نزد مردم هم در زمان حال و هم در زمان آینده ارزشمند باقی بماند.

وی خاط نشان کرد: تفال به حافظ کار کسی است که حتماً به حافظ و فرهنگ، مبنای اعتقادی و اوضاع سیاسی و عرفانی وی آشنا باشد لذا هرکسی نمی تواند در این حوزه تفال بزند و آن را تفسیر کند.

این استاد ادبیات شهرستان علی آبادکتول در پایان حفظ و صیانت از فرهنگ و ادبیات فارسی را وظیفه همه ی نسل ها دانست و گفت:  باید در پایداری و صیانت از فرهنگ و ادبیات فارسی که برگرفته از ایمان و اعتقاد شاعران مان است، کوشش کنیم و روح معنوی و خدایی در فرهنگ و ادبیات خودمان را ارتقاء و به جوانان نسل آینده انتقال دهیم.