حکایت پرواز از قفس بر پرنیان دست ها/ کام خسروی هنوز شیرین است

به گزارش زرین نامه به نقل از مرصاد، لحظات زیبای مملو از غم و شادی در نقطه صفر مرزی ایران و عراق؛ سیل خروشان جمعیتی که به استقبال رزمندگان آزاد شده از بند آمده بودند؛ کسانی که آزاده ای در میان مسافران بغداد نداشتند اما به عشق خاکبوسی پای رزمندگان تا خسروی خود را رسانده بودند؛ همه و همه طرح تابلوی زیبایی را در انداخته بود که در واقع جشن پیروزی را در اذهان عموم ملت ایران ثبت کرد. آزادگانی هم مسافران اتوبوس ها بودند که کسی را در میان جمعیت نداشتند اما مردم آنچنان گرد آنها حلقه می زدند که اصلا بوی غریبی به مشامشان نمی رسید.

آری! اینجا ایران است و مسافران غریب از خاک دلگیر اسارت بازگشته اند و دیگر دلتنگی در میان هم وطنان معنایی نخواهد داشت.

یک استاد مبانی انقلاب اسلامی دانشگاه های کرمانشاه گفت: آزاد سازی یک جانبه اسرا از سوی صدام یک لطف الهی بود و اگر حمله عراق به کویت نبود کسی فکر نمی‌کرد اسرا به این زودی به کشور باز گردند.

فتحعلی ژولیده در گفت و گو با خبرنگار مرصاد، اظهار داشت: یکی دو سال از اتمام جنگ و شکست عراق گذشته بود که صدام برای جبران این شکست به کویت لشکر کشی کرد، صدام حسین پیش از اینکه به این کشور حامی اش در جنگ حمله کند با ایران نامه نگاری هایی انجام داد تا از عدم حمله ایران به عراق در حالی که خود درگیر جنگ با کویت بود اطمینان حاصل کند.

وی ادامه داد: آن زمان آقای هاشمی رئیس جمهوری ایران بودند و در پاسخ به نامه صدام نوشتند که ایران کاری به دعوای دوطرف ندارد و البته آن را محکوم می‌کند؛ عراق پس از دریافت این نامه گویی اطمینان از عدم حمله ایران نیافته بود و به همیل دلیل به صورت یکجانبه برای جلب نظر ایران اسرای ایرانی را آزاد کرد که این اقدام بسیار ناگهانی و واقعا از جانب کسی مثل صدام غیر قابل باور بود.

ژولیده تاکید کرد: با وجود اینکه عراق برای پذیرش قطعنامه از سوی ایران به شدت اصرار داشت اما مفاد آن را پس از پذیرش اجرایی نمی‌کرد؛

این استاد دانشگاه ادامه داد: صدام نه اسرا را آزاد می‌کرد و نه اقدام مثبتی انجام می‌داد تا اینکه این قضیه حمله به کویت پیش آمد و از طرفی نیز نیاز عراق به قریب هفتاد هزار اسیر خود در ایران برای به کار گیری آنها در جنگ با کویت باعث شده بود و دست به دست هم داده بود تا عراق به آزادی اسرا تن دهد.

این استاد دانشگاه با اشاره به روز ورود آزادگان به کشور تصریح کرد: ما در آن روزها شدیدا درگیر کار آزادگان بودیم و دسته های موتوری ای تشکیل داده بودیم تا این سیل جمعیت را که به استقبال آزادگان آمده بودند و گاهی مانع حرکت اتوبوس‌ها می‌شدند کنار بزنیم؛ ژولیده گفت: یادم هست در آن روزها افرادی که حتی اسیری در خانواده خود نداشتند به استقبال آزادگان می‌آمدند و افرادی نیز در بین آزادگان به دنبال مفقودان خود بودند که صحنه های پر از شادی و غم را در آن زمان رقم می‌زد.

انتهای پیام/م