از بهیاری در بیمارستان صحرایی تا حضور در جبهه‎های فرهنگی امروز

به گزارش زرین نامه؛ طبیب را مظهر اسم محیی و احیاگری نامیده و عیسوی مسلک می‎دانستند که با دم مسیحایی خویش درد و رنج را از جسم و روان دردمندان زدوده و شوق امید را در کالبد جسم و روح زندگی آنان می‎دمیده است و با چنین نگاه و انتظاری طبابت نیز با حکمت و اخلاق درآمیخته و طبیب خود را نیازمند عنایت شافی مطلق و حقیقت محض می‎پنداشته است.

در فرهنگ اسلامی، ارزش دانش گرانقدر پزشکی و فعالیت حرفه‎ای طبیب تا بدان اندازه والا و عظیم است که طبیب مظهر اسم شریف محیی و احیاگری معرفی شده است و همچنین در متن فرهنگ و حیات اجتماعی مردمان این مرز و بوم نیز طبیب و طبابت از جایگاه ویژه و اهمیت والایی برخوردار بوده است تا بدان اندازه که بیماران و دردمندان نه فقط برای جستجوی تسکین و درمان دردهای جسمانی خویش، بلکه در مقام مشاوره و هدایت‎جویی در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی خود به حکیم و طبیب متوسل می‎شده‎اند.

حکیم و طبیب در افق نگاه و قضاوت آنان شخصیتی والا و برخوردار از دانش فقهی و پزشکی و آراسته به فضائل والای اخلاقی بوده است و نماد برجسته و الگوی بارز چنین اندیشوران دلسوز و عالمان فرزانه در تاریخ پر فروغ این سرزمین، طبیب نامور و نابغه بزرگ ایرانی، شیخ‌الرئیس ابوعلی سینا بود که به دلیل ارتباطش با خدا و مکتب وحی نور حکمت الهی در دل او درخشید و به حکیم الهی تبدیل شد.

همان دانشمند بزرگی که با نبوغ والا و مجاهدات بی‎شائبه در عرصه کشف و تبیین واقعیت‎ها و مفاهیم علمی خدمات بزرگی به جهان علم و بشریت کرده و تألیفات ارزشمند وی سالیان مدیدی عامل تعمیق و پویایی آموزش و تحقیق در معتبرترین مراکز علمی و آکادمیک دنیا بوده است.

جامعه پزشکی ایران اسلامی علاوه بر برخورداری از چنین پیشینه ارزشمند و افتخار انتساب روز پزشک به زاد روز طبیب و فیلسوف نامدار ایران اسلامی شیخ‌الرئیس ابن سینا، مفتخر است که در همه اعصار فضای معنوی آن معطر به عطر وجود بزرگ‌مردان گمنام و نیک‌اندیشان موحدی بوده است که وسوسه‎های فریبناک مادی و تفاخرات دنیوی در مقابل روح بلند آنان سر تعظیم و ستایش سائیده است و افتخار خدمت به محرومین و دردمندان را با هیچ موقعیتی برابری نداده‌اند.

در بازخوانی این پیشینه افتخارآمیز، حضور سبز و حماسی پزشکان ایران اسلامی در سال‎های دفاع مقدس فصل درخشانی است که به علت قرابت و همراهی با عظمت معنوی ارزش‎های شهادت و ایثار، جاودانگی یافته و با تقدیم شهیدان والا مقام فضای فرهنگی جامعه پزشکی کشور را عزت و آبرو بخشیده است.

بنابراین به دلیل همین قرابت در روز پزشک بر آن شدیم که با یکی از رزمندگان و پزشکان حاذق در علوم آزمایشگاهی استان و همچنین معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی به مناسبت روز پزشک و تقدیر از این جامعه علمی و فداکار مصاحبه‎ای را ترتیب دهیم که توجه شما عزیزان را به این مصاحبه جلب می‎کنیم.

فارس: با سلام خدمت شما و تشکر از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید و نیز تبریک روز پزشک به جنابعالی لطفا سوابق تحصیلی و شغلی خود را برای مخاطبان ما معرفی کنید؟

احمدی: بنده فارغ‎التحصیل رشته دکترای علوم آزمایشگاهی هستم. در حال حاضر معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی، مشاور امور ایثارگران دانشگاه و از سوابق علمی‎ام عضو هیئت علمی دانشگاه علوم آزمایشگاهی، مدیریت تنها مجله تخصصی علوم آزمایشگاهی که در دانشگاه‎ها و سراسر کشور به زبان انگلیسی چاپ می‎شود و ... مشغول به کار هستم.

فارس: در چه سالی به جبهه اعزام شدید و در کدام عملیات‎ها شرکت کردید؟

احمدی: در سال 1360 به جبهه اعزام شدم و می‎توان حضور من در جبهه را به سه بخش تقسیم کرد، بخش اول در سن 16 سالگی که به عنوان یک بسیجی و در بعضی مواقع تخریب‌چی فعالیت می‎کردم و در آن زمان هنوز مدرک دیپلم را نیز کسب نکرده بودم، مرحله دوم زمان تحصیل در دانشگاه بود که به عنوان بهیار، امدادگر و پیراپزشک در بیمارستان‎های صحرایی فعالیت می‎کردم و مرحله سوم بعد از اخذ مدرک دانشگاهی است که در آن زمان بیشتر در قسمت عوامل شیمیایی و مداوای بیماران حضور داشتم.

فارس: چه عاملی سبب حضور شما در جبهه بود و در چند عملیات شرکت داشتید؟

احمدی: عاملی که سبب حضور من در جبهه را آغاز کرد شنیدن سخنرانی امام راحل از تلویزیون بود که اعلام کردند هر کسی که توانایی حضور در جبهه را دارد باید در این جهاد حق علیه باطل شرکت کند من نیز که خود را آماده می‎دیدم با جعل امضای پدرم در جبهه نام‎نویسی کردم البته باید بگویم که بعد از خانواده رضایت گرفتم من در عملیات‎های زیادی شرکت کردم از جمله بیت‎المقدس، کربلای پنج، عملیات‎های غرب کشور، پاکسازی حلبچه و ... که تمام این عملیات‎ها برای من کلاس درس بود.

فارس: آیا رابطه‎ا‎ی بین انتخاب رشته دانشگاهی‎تان و حضورتان در جبهه وجود دارد؟

احمدی: البته به نکته مهمی اشاره کردید زیرا رشته تحصیلی من در زمان اخذ مدرک دیپلم ریاضی فیزیک بود اما شاید بیان یک خاطره تلخ این موضوع را برای شما روشن کند و آن هم اینکه در یکی از عملیات‎ها دو نفر از بچه‎های رزمنده در میدان مین شهید شدند من و تعدادی از دوستان برای آوردن اجساد این عزیزان به میدان مین رفتیم زمانی که ما بر سر اجساد این بزرگواران رسیدیم هر دو شهید شده بودند و نکته مهم آنجاست که یکی از آن دو شهید از ناحیه شکم و دیگری از ناحیه پا آسیب دیده بود و نفر اول می‎توانست جان خود را نجات دهد اما چون می‎خواسته دوستش را نیز به همراه بیاورد در اثر خونریزی به شهادت رسیده بودند و برای همین مسئله من علاقمند شدم که با یک تخصص وارد جبهه شوم و به رزمندگان امداد برسانم.

فارس: بهترین حسی که در دوره کاری داشتید،چه موقعی بوده است؟

احمدی: به یاد دارم در زمان جبهه که برای مداوای اهالی یکی از روستاهای اطراف کردستان که این روستا در بالاهای کوه بود و بسیار مسیر ناهمواری داشت به عنوان کادر پزشکی با چند تن از دوستان اعزام شده بودیم که در زمان حضور ما روستاییان از کاروان ما چنان استقبال گرمی کردند که این خاطره را هیچ گاه از ذهن من پاک نکرده و شاید بهترین خاطره دوران کاری بنده در این چند دهه است.

فارس: آیا شما نیز مانند بسیاری از خانواده‎های ایرانی به فرزندانتان پزشک شدن را گوش زد می‎کنید؟

احمدی: من دارای سه فرزند هستم که هیچ کدام از آنها رشته پزشکی را انتخاب نکرده‎اند و هر کدام به دنبال علاقه‎ها و استعداد‎های‎شان رفته‎اند و تنها من و همسرم آنها را راهنمایی کرده‎ایم و خدا را شکر هر سه در اجتماع افرادی تحصیل کرده و موفق هستند.

فارس: به نظر شما حرفه پزشکی یک شغل است یا علاقه محسوب می‎شود؟

احمدی: شاید پزشکی یک شغل باشد اما همه ما می‎دانیم که در گذشته به پزشکان حکیم می‎گفته‎اند و این خود بیانگر این است که یک پزشک در درجه اول باید یک همراه و همراز باشد تا بتواند اعتماد مریض را جلب کند قبل از دارو این سخن پزشک است که می‎تواند در بیمار تاثیر بگذارد شاید این مسئله در بعضی از پزشکان کم رنگ شده باشد اما جامعه پزشکی هنوز پزشکانی فرزانه و حکیم را در خود به وفور دارا است.

فارس: آیا جامعه پزشکی و پزشکان جزء مرفه‎هان بی‎درد هستند؟

احمدی: جامعه پزشکی مشکلات فراوانی را دارد و پزشکان مراکز خصوصی که خود مطب زده‎اند و در بیمارستان‎های دولتی استخدام نیستند، بیمه نیز ندارند و جامعه پزشکی مشکلاتی را دارد که شاید هیچ کس فکر را هم نکند پس درمان‌گران نیز دردهایی را دارند که شاید از حوصله مخاطبان شما خارج باشد.

فارس: به عنوان آخرین سوال آیا تفاوتی در بین پزشکان زمان جنگ و حال حاضر وجود دارد؟

احمدی: حال پزشکان زمان جنگ این جمله زیبای مرحوم دکتر غریب بود که «اگر پزشک هستی دیگر متعلق به خودت نیستی و اگر متعلق به خودت هستی دیگر پزشک نیستی» البته در حال حاضر نیز پزشکان به موفقیت‎های علمی بسیاری دست یافته‎اند اما متاسفانه وجود چند پزشک متخلف در بعضی اوقات مانند لکه سیاهی است که بر روی لباس پزشکان نمایان می‎شود و آن لکه کوچک در آن همه سفیدی خود را نشان می‎دهد.

در پایان ممنون از زحمات تمامی پزشکان که منبع فروغ علم و اندیشه‎شان در سپهر دانش بشری، راهگشا بوده است و همگان را به همراهی فراخوانده است. ابن سینا، جرجانی، رازی، دکتر «مسکوپ» پزشک حاذق گرگانی و ... دانشمندان شهیر و طبیبان فرهیخته‎ای که پرچم‌دار همراهی دانش و اخلاق بوده و در سایه‌سار ارزش‎های دینی و آموزه‎های توحیدی، علم را در خدمت انسانیت و رشد فضلیت‎های اخلاقی قرار داده‎اند، هستیم .

انتهای پیام/م