شیرآباد؛ غار رویایی شاهنامه فردوسی

غار و آبشارهای شیرآباد در 55 كیلومتری شرق گرگان، در حد فاصل شهرهای علی آباد كتول و آزادشهر قرار دارند.

این جاذبه های دیدنی درست جایی در جنوب روستای شیرآباد كه از توابع بخش رامیان به شمار می‌آید قرار گرفته و نزدیكترین شهر به غار شیرآباد، شهر «خان ببین» است و نزدیك‌ترین روستا به آن، روستای شیر آباد است.

این غار و آبشارهای معروف آن، 20 كیلومتر از روستای شیرآباد فاصله دارند و برای رسیدن به آنها كافیست از مسیر «خان ببین» به روستای شیرآباد پنج كیلومتر را به سمت جنوب بروید.

بعد از عبور از روستای شیرآباد، سه كیلومتر جاده آسفالته را ادامه داده سپس راه مالرویی را پیش بگیرید كه در این منطقه خودنمایی می‌كند.

این راه، به سمت آبشارها پیش می‌رود و غار بعد از آبشار دوم و نرسیده به آبشار سوم واقع شده است و دهانه بزرگ این غار در سمت راست به خوبی مشخص است.

غار شیرآباد (دیو سپید) از نظر درجه سختی برای غارنوردان، غار ساده ای است كه دسترسی به آن ساده بوده و غارنوردی در آن نیاز به ابزارهای حرفه ای ندارد.

این امر به معنای آن نیست كه می‌توانید بی گدار و تنها به آب بزنید یا با یك گروه نابلد راهی این غار شوید و گروه بلد و آشنا به غارنوردی نیاز است.

غار دیو سپید هم مثل هر غار دیگری خطرات خودش را دارد و برای بازدید از آن باید با یك تیم باتجربه همراه شد، با ورود به غار، تاریكی مطلق و انعكاس صدای حركت آب در غار، افسانه قدیمی دیو سفید در شاهنامه ‌را دامن می‌زند.

غار شیرآباد یك غار طبیعی است كه بشر در ساخت آن نقشی نداشته است، یك غار آبی و رودخانه‌ای كه طول آن به حدود 235متر می‌رسد و قطر دهانه آن 9 تا 15 متر اندازه گیری شده است.

در كف غار دیو سپید آب سردی جاری است كه حدود 10 تا 11 درجه سانتیگراد دما دارد و آب این غار به رودخانه شیرآباد در دامنه پائین غار می‌ریزد و در ادامه مسیر خود، به هفت آبشار جنگلی می‌پیوندند.

رطوبت و دمای مناسب این غار، آن را تبدیل به زیستگاه مناسبی برای بعضی از گونه‌ها مثل سمندر كور غارزی گرگانی كرده كه فقط در این غار و غارهای اطراف زندگی می‌كند.

بیشترین بخش غار تاریك است و در انتهای آن چشمه ای دیده می‌شود كه ظاهرا منشأ ایجاد غار در طول قرن‌های گذشته بوده است.

به دلیل ویژگی‌های ساختمانی و جنس زمین، حركت آب باعث تشكیل استخر، استالاكتیت، بستر گلی و چسبنده و پدیده‌های مختلف در طول مسیر شده است.

برخی بر این باورند كه این غار همان غاری است كه حكیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه خود آورده است و بین آبشار سوم و چهارم مسیر فرعی است كه به این غار ختم می‌شود و اهالی معتقدند تا به حال كسی به انتهای این غار نرسیده است.

اگرچه طول این غار از دهانه تا محل چشمه انتهایی حدود 240 متر اندازه گیری شده است ولی هنوز انتهای غار به درستی مشخص نشده است و غار در ارتفاع 310 متری از سطح دریای آزاد واقع شده است.

هرچه در غار به جلو می‌روید، عمق آب بیشتر می‌شود، نفس كشیدن در غار به دلیل پخش شدن گاز گوگرد كمی مشكل است، كمی كه جلوتر می‌روید سمندرهای غارزی گرگانی را در این غار مشاهده می‌كنید كه بزرگترین سمندر‌های آبی جهان هستند.

سمندر غارزی گرگانی در فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارد و از نظر زیستی در وضعیت بحرانی یا «CR» فهرست بندی شده است.

حدود 200 متر كه به جلو می‌روید به دلیل زیاد شدن آب دیگر قادر به جلوتر رفتن نیستید و برای پیشروی احتیاج به وسایل غواصی دارید.

در قسمت اعظم غار تاریكی مطلق حكمفرماست و در انتهای غار نیز چشمه ای وجود دارد كه منشأ ایجاد غار در طول قرن های گذشته است و به دلیل ویژگی های ساختمانی و جنس زمین، حركت آب موجب تشكیل استخر، سنگ های استالاگتیت و بستر گلی شده است.

انعكاس صدای حركت آب درمسیر تبدیل به زمزمه و صداهایی درغار شده كه این مسئله شایعات مختلفی را درباره غار بین اهالی رواج داده است.

به هر حال این استان با جاذبه های متعددش و وجود چنین جاذبه های ناب و منحصر به فردی پذیرای گردشگران نوروزی است و چنانچه به این استان سفر كردید بازدید از این جاذبه های خدادادی كه هر یك تاكیدی بر قدرت خداوند متعال است را فراموش نكنید.(مهر)