حضرت نوح (ع) و روز رستاخيز

به گزارش زرین نامه؛ يوسف بن ابو سعيد مى‏ گويد: روزى در خدمت امام صادق عليه السّلام بودم كه آن حضرت به من فرمود:

آن گاه كه رستاخيز فرا رسد و خداى تبارك مردمان را گرد آورد نخستين كسى كه خوانده شود حضرت نوح عليه السّلام باشد و به او بگويند: آيا رسالت خود را رساندى؟

او در پاسخ مى‏ گويد: آرى.

به او مى‏ گويند: چه كسى گواه تو باشد؟

پاسخ دهد: محمّد بن عبد اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم

فرمود: پس نوح پيش بيايد و پا بر دوش مردم نهد تا به محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رسد و اين در حالى است كه حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بر پشته‏ایى از مشك قرار دارد و على عليه السّلام نيز همراه اوست و اين مفهوم سخن پروردگار است:

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا.

پس نوح به محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گويد: اى محمّد! همانا خداى تبارك و تعالى از من پرسيد كه آيا رسالتم را رسانده‏ ام و من پاسخ دادم: آرى، پس فرمود:

كيست كه گواه تو باشد؟

گفتم: محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم.

پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى‏ فرمايد: اى جعفر و اى حمزه! برويد و براى نوح گواهى دهيد كه او رسالت خويش را رسانده است.

امام صادق عليه السّلام فرمود: پس جعفر و حمزه دو گواه پيامبران هستند در تبليغ رسالتشان.

من عرض كردم: قربانت گردم پس على عليه السّلام كجاست؟

فرمود: جايگاه او بسى والاتر از اينهاست.

رفتار رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با اصحاب خويش‏

جميل از امام صادق عليه السّلام روايت مى‏ كند كه فرمود:

پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم لحظات خود را در ميان اصحابش آن گونه تقسيم مى ‏كرد كه نگاهش به اين و آن از روى عدالت بود.

منبع:بهشت كافى / ترجمه روضه كافى، ص314.