چراغ راهنمایی چگونه ایجاد شد؟

به گزارش زرین نامه، این وسیله که به توسط یک مهندس راه آهن ابداع شد، شبيه علائم راه آهن آن زمان بود. برای استفاده در روز علائم راهنمایی متحرک و برای کاربرد شبانه چراغ های گازی سرخ و سبز داشت: سرخ نشانه«توقف» و سبز علامت «احتیاط» بود. به وسیله اهرمی در پایین سکوی راهنمایی فانوسی می چرخید به نحوی که نور متناسب با رفت وآمد از روبرو می تابید.

صانحه ای در اثر استفاده از چراغ راهنما
زیان این چراغ راهنمایی از سودش بیشتر بود.پس از مدتی استفاده، منفجر شد و پاسبان متصدی اهرم را کشت. بعد از اين سانحه چراغ را برداشتند و تا نیم قرن دیگر تجربه مشابهی انجام نگرفت.

رنگهای چراغ راهنما چه معنایی دارند؟
در سال ۱۹۱۴، پس از اختراع اتومبیل، چراغ راهنمایی دوباره ظاهر شد. این چراغ که در کلیولند - اوهایو- در تقاطع خیابانهای اوکلیدر صد و پنجم نصب گردید، دو رنگ داشت؛ قرمز برای «توقف» و سبز برای «عبور».
نخستین چراغ سه رنگ در سال ۱۹۱۸ در شهر نیویورک پیدا شد.

چراع راهنماهای اولیه
چراغ های اولیه طبیعتا با دست و معمولاً به توسط پاسبانی که در یک «لانه کلاغ» بالای برجی در وسط خیابان و مشرف بر تقاطع می نشست، به کار می افتاد. تا قبل ۱۹۲۶ علائم خودکار مانند چراغ های امروزی بوجود نیامده بود.

منبع: اختراع اشياي معمولي، دون ال.والفسون، سرويس ترجمة مجلة اطلاعات
علمي چاپ اول تهران_۱۳۶۹