شهید محسن حججی از نگاه شاعر علی آبادی

به گزارش زرین نامه؛ شهید مدافع حرم محسن حججی اهل نجف آباد اصفهان که پس از 2 روز اسارت 18 مردادماه به دست عناصر گروهک تکفیری داعش در سوریه به مقام رفیع شهادت نائل شد.

خواهر بسیجی معصومه آقایی درباره شهید محسن حججی شعری را سروده و تقدیم او کرده است:

                         کبوتر حرم

                      سلام من به تو ارباب, محسن حججی              کبوتر حرم شاه ثامن الحججی

                     چه گندمی ز کدام صحن چیدی رفتی               چگونه سازجوازت نواختی رفتی

                       چگونه نقش بر آستان قدسیش بستی               که شهد جام جهان را به کام پیوستی

                     چه رقعه ای بنوشتی که مصحفی بگشود           کدام چاه گذشتی که یوسفی بشنود

                       عزیزدل! تو نگاشتی:«به نام نورالنور            که بعد چند صباح آمدم ز یک ره دور»

                    عزیزدل! تو نگاشتی:«غلام رو سِیهم              به شکر کامروایی که ساقی سِپهم

                    من آمدم که قبولم کنی به سربازی                   امان بده به جوازم نظر بیاندازی

                     تو ای شمیس شموس و تو ای انیس نفوس          و ای امیر ولایت به ملک قم تا طوس

                    به من نما نگهی تا کبوترت گردم                 به دور صحن طلایت حرم حرم گردم

                   مرادم از پر پرواز، شهپر عشق است               همان اگر بدهیدم سرآخر عشق است

                     رَوَم به دار اجابه که ملجأ و مأواست                 دوای درد مرا بهترین شفا و دواست

                   دوبار, حکم شهادت به من تو اعطا کن              بده به دست ولی زمانم امضا کن

                        تو را به جان جواد و به خواهر دلخون                مرا به کام رساندی، دگر نکن مجنون»

                     و ای امیر بیابان شام، ای محسن!                   گرفته ای پَر شاهین به دام، ای محسن!

                  چهل چراغ دلت را به جمکران بردی               هنوز سی نشده سر به دوست بسپردی

                  تو با شکسته ی پهلو و دست بسته شده            شدی کبوتر رضوان، ز دام رسته شده

                سرت برفت ولی جان به پیکرت آمد               صدای نی زنواهای حنجرت آمد

                جهادگر! تو که رفتی جهاد معنا شد                 زمان درد فراقت بلند پهنا شد

                   ز بعدِ غربت تو در مقام قربانگاه                 برفته اند عزیزان تو به درگه شاه

                   همان شَهی که جواز شهادتت را داد              تو را به جان جوادش سعادتت را داد

                 عزیزجان! پدرت گفت می دهد جانش              برادرت شود عباس بی سپهبانش

                        خدا به مادرت اکنون دهاد صبر جمیل             نثار همسر و خواهر، صواب و اجر جزیل

                   از آن حرم به حرم بی شما سفر کردند           تمام مردم قم بر علی نظر کردند

                  چراغ ره بشدی جملگی رفیقان را                 حدیث سرو، سرودی تمام ایران را

                 به حق خون تمام مدافعان حرم                    به ساحت سر قدسی خادمان حرم

                 شود دیار دمشق از پلیدی داعش                 مباح و پاک و سراسر صفا و آرامش

                 خدا به عزت زینب بده به ما رخصت             قلم زنیم چو (صحرا) رهیم از محنت

انتهای پیام/