مازنی: علت ناکامی برجام،کینه‌های ۸۸ بود

نماینده ای که «سلفی حقارت» را در کارنامه خود ثبت کرده است، می گوید افراطیون داخلی به دلیل کینه هایی که از سال ۸۸ و حوادث پس از آن داشتند،نگذاشتند برجام به ثمر برسد.

** مازنی: علت ناکامی برجام،کینه‌های ۸۸ بود

«احمد مازنی» نماینده عضو فراکسیون امید مجلس که «سلفی حقارت» را نیز در کارنامه خود ثبت کرده است، در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت:«در زمان پیش از تعهد برجام همه دنیا علیه ایران متحد شده بودند اما بعد از برجام ابتدا نگاه به کشور ما تغییر کرد و دنیا مقابل قدرت دیپلماسی کشورمان کلاه از سر برداشت و دیدیم تا پیش از آنکه ترامپ از این تعهد خارج نشده بود، برجام با قدرت به پیش می‌رفت. به‌طوری که قدرت‌های بزرگ خارجی وارد ایران شده بودند و رشد اقتصادی در حال صعود بود و قطار توسعه کشور مسیر طبیعی را طی می‌کرد. اتفاق‌هایی که رخ داد ناشی از اقدامات افراطیون داخلی بود که نمی‌خواست دولت برآمده از مردم پیروز شود و این هم به دلیل کینه‌هایی بود که از سال ۸۸ و حوادث پس از آن داشتند».

مازنی در بخش دیگری از این مصاحبه گفت:«حضور افراد کاردانی مانند محمدجواد ظریف که با زبان دنیا آشنا بود، موجب شد که گفت‌وگوها با ۶ کشور بزرگ جهان به ثمر نشست و برجام توانست جایگاه ما را در عرصه بین‌المللی ارتقا ببخشد».

متاسفانه دولتمردان و فعالین اصلاح طلب، بجای عذرخواهی و تغییر ریل گذاری دولت در سیاست خارجی، قصور و تقصیرهای خود را به گردن دیگران می اندازند. این طیف مدعی هستند که دو عامل موجب بی دستاوردی برجام بوده است، منتقدان داخلی و ترامپ.

چندی پیش «حسین مرعشی» فعال سیاسی اصلاح طلب ضمن رد فضاسازی همقطاران خود در القای دوگانه دروغین «اوبامای خوب- ترامپ بد» گفته بود:«همین برجام به نظر من اتفاقاً در دوران آقای اوباما دچار تزلزل شد، جایی که دولت او اجازه نداد ایران از مواهب این توافق بهره‌مند شود».

«عباس عبدی» فعال سیاسی اصلاح طلب نیز چندی پیش گفته بود:«به نظر بنده حتی اگر ترامپ هم نمی‌آمد و کلینتون انتخاب می‌شد، باز هم در اجرای برجام دچار مشکل و حتی مشکلات بدتری می‌شدیم».

لازم به ذکر است که قطع رابطه ایران و آمریکا، آغاز جنگ تحمیلی، ترور دانشمندان هسته ای و شدیدترین تحریم های ضدایرانی همگی در دوران دموکرات ها رخ داده است.

برخلاف فضاسازی حامیان برجام، علت اصلی بی دستاوردی این توافق، عدم رعایت بدیهی ترین اصول توافقات بین المللی از سوی دولت آقای روحانی و وزارت خارجه به ریاست ظریف است. چندی پیش روزنامه اصلاح طلب اعتماد با اذعان به این مسئله نوشته بود:«اگر قرار بود که وارد برجام شویم، باید فرض می‌کردیم که چنانچه طرف مقابل به تعهدات خود عمل نکرد ما چه باید انجام دهیم تا از ترس عمل ما، طرف مقابل به تعهداتش ملتزم باشد؟ به نظرم بسیاری از افراد درک درستی از ماهیت روابط بین‌الملل و سیاست واقع‌گرایانه ندارند و روابط بین‌الملل را به گفت‌وگو و صلح‌خواهی تقلیل می‌دهند، در حالی که روابط بین‌الملل در اصل متکی به قدرت است و بس».

مازنی در حالی به کارشناسی موضوع سیاست خارجی پرداخته که متاسفانه حتی با ابتدایی ترین و بدیهی ترین اصول دیپلماتیک نیز آشنا نیست. نوع رفتار این نماینده مجلس در زمان حضور «فدریکا موگرینی» مسئول سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا و تلاش مازنی برای سلفی گرفتن با این خانم، نمونه آشکار این مسئله است.

** اوضاع کشور نفسگیر است، به نرمش قهرمانانه نیاز داریم

روزنامه آرمان در یادداشتی نوشت:«اگر دولت در زمینه رفع برخی ‌از تحریم‌ها دارای اختیارات لازم شود و بتواند میانجیگری چون ژاپنی را مثمرثمر سازد ‌هم فضایی تازه متوجه اقتصاد کشور می‌شود و هم مجموعه قوه ‌اجرائیه انگیزه بسیار بیشتری برای کار و تلاش خواهد یافت و هم مردم دلگرمی جدید پیدا می‌کنند. نرمش قهرمانانه برای عبور ‌از گردنه‌های سخت و نفسگیر یک استراتژی ‌است، نه یک توصیه صرف و تاکتیک مقطعی».

طیف اصلاح طلب از یکسو فضای کشور را بحرانی جلوه داده و از سوی دیگر راه حل رفع مشکلات را نیز مذاکره با آمریکا جا می زنند.

این در حالی است که این ادعا در دولت روحانی عیار خود را نشان داد. دولت با رویکرد مدنظر خود به مذاکره و توافق پرداخت. دیدارهای وزرای خارجه ایران رکورد زد. روسای جمهور ایران و آمریکا تلفنی با یکدیگر گفت و گو کردند. نتیجه چه شد، اینکه هنوز ۲۴ ساعت از اجرای برجام نگذشته بود که دولت اوبامای مودب! و باهوش! برجام را نقض و تحریم های جدیدی علیه ایران وضع کرد.

چندی پیش عراقچی در اعترافی دیرهنگام گفته بود که نتیجه برجام این بود که تحریم ها افزایش یافت. وی سپس تاکید کرد که یکی از درس های برجام این بود که مقاومت بهتر از رویکرد فعلی دولت جواب می دهد.

** علت اصلی مشکلات کشور،مدیران ناکارآمد است

روزنامه ایران در یادداشتی به قلم «مهدی ذاکریان» نوشت:«سفر حسن روحانی به ژاپن در حالی صورت می‎گیرد که اوضاع اقتصادی ناشی از اعمال تحریم‌‏ها خیلی‏‌ها را در انتظار گشایش اوضاع نگه داشته است. این در حالی است که حل مسائل و راه برون رفت از بحران اقتصادی در دستان هیچ کشوری ولو ایالات متحده امریکا نیست. کشور ما آن گونه هم که گمان می‎رود، در بحران و بن‌بست نیست. اگر مسائل و مشکلاتی هم پیش روی کشور قرار دارد، کلید حل آن در دست ملت ایران و مسئولان ایرانی است. این گونه نیست که نقش تحریم‎ها را بر اقتصاد ایران نادیده بگیرم ولی باید بر این باور باشیم که حل مسائل ما در اختیار خودمان است. قدرت‎هایی می‎توانند از بحران‎ها خارج شوند که به میان مردم بازگردند. مشروعیت یافتن حاکمان از سوی مردم بالاترین و مهم‌ترین راهکار برای دولت‎هاست. اعتقاد به توان داخلی و کمک به تولیدکنندگان از دیگر مواردی است که می‎تواند به خروج کشور از وضعیت فعلی کمک کند. البته بخش عمده‎ای از این تعلل به شیوه مدیریتی کشور باز می‎گردد و چاره‌ای وجود ندارد جز اینکه مدیران ناکارآمد جای خود را به افراد دیگری بدهند».

روزنامه اصلاح طلب آرمان چندی پیش در مطلبی نوشته بود:«تحریم‌ها حتماً تأثیر داشته مگر می‌شود تحریم در زندگی مردم اثر نداشته باشد؟ اثر دارد، اما اگر آمریکایی‌ها تحریم خود را به عراق، ونزوئلا، یا روسیه یا ۲ درصدش را به فرانسه وارد کنند، در فرانسه مردم یکدیگر را خواهند خورد، اما در ایران مردم زندگی خود را دارند. یک توریست خارجی را چشم بسته بیاورید در این کشور زندگی کند و پس از چندی از وی پرسیده شود که آیا تحریم را دیدی یا نه؟ ببیند چه پاسخی می‌دهد. لذا مشکل در زندگی مردم به معنی اینکه نتوانند معاش و زندگی خود را بگذرانند وجود ندارد. بله، زندگی بسیار سخت است، اما بخش عمده این شرایط ناشی از ناتوانی تیم اقتصادی دولت است».

«پروانه مافی» نماینده عضو فراکسیون امید مجلس نیز چندی پیش گفته بود:«متأسفانه بخش مهمی از نتایج حاصل از وضعیت اقتصادی به مدیران دولتی برمی گردد... اعتقاد بر این است که مشکلات سیستم مدیریت در کشور می‌تواند بیش از تحریم‌ها و فشار دشمنان بر پیکرها اقتصاد ضربه وارد کند».