آیا صدایی از توپ‌های روسیه بلند خواهد شد؟

به گزارش زرین نامه؛ «نمی‌توانم همه چیز را بگویم اما حمله نظامی حتمی است» سفیر ائتلاف ملی سوریه با گفتن این سخنان می‌خواست آب پاکی را روی دست همه بریزد از جمله حامیان منطقه‌ای سوریه یعنی حزب الله و ایران، گویی کسی انتظار حمله به دمشق را نداشته است.

 آخرین تحولات منطقه نشان می‌دهد ظاهراً کشورهای عربی و شرکای اروپایی و آمریکاییشان تصمیم قطعی خود را برای حمله نظامی به سوریه گرفته‌اند.

بهانه اینکار هم استفاده بشار اسد از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم خودش است، موضوعی که تاکنون هیچ یک از نهادهای مستقل بین المللی آن را تایید نکرده‌اند، عقل هم حکم می‌کند بشار اسد در چنین شرایطی دست به چنین اقدامی نمی‌زده اما مخالفانش از انگیزه کافی برای به کار بردن چنین سلاح‌هایی برخوردار بوده‌اند و چه انگیزه‌ای بالاتر از کشاندن قدرت‌های خارجی به جنگی که در حال شکست خوردن در آن هستی!
به هر حال فاجعه سوریه می‌رود تا با دخالت بیگانگان در این کشور تکمیل شود، کشوری که مدت هاست راه نابودی را طی می‌کند.

بی‌توجهی دولت به اختلافات قومی و مذهبی در سوریه طی سالیان دراز این بهانه را به کشورهای خارجی داد تا بتوانند با استفاده از عنوان مجعول بهار عربی زمستان طولانی و کشنده سوریه را رقم بزنند و از کشوری که زمانی یکی از زیبا‌ترین شهرهای منطقه را در خود جای داده بود تلی از خاک و ویرانی برجای بگذارند.

اینک تمامی کشورهای اروپایی که زمانی در نبرد میان ایران و عراق سلاح‌های شیمیایی صدام حسین علیه کردهای حلبچه را تامین می‌کردند در صف مدافعان قربانیان سلاح‌های شیمیایی در سوریه قرار گرفته‌اند، غافل از اینکه چه بسا همین سلاح‌ها ساخته کارخانه‌های خود آنان باشد.
اما به هر حال اینک بیش از هر زمان دیگری خطر حمله به سوریه احساس می‌شود و همانگونه که ولید معلم گفته است صدای طبل جنگ را اینک می‌توان به وضوح شنید.

جنگ احتمالی چگونه خواهد بود؟

چنانکه روزنامه‌هایی چون واشنگتن پست و نیویورک تایمز گزارش کرده‌اند آمریکا این بار در سوریه به هیچ وجه به دنبال یک جنگ گسترده نبوده و تنها به دنبال نابودی اهدافی است که مدعی شده دولت سوریه از آن‌ها برای حمله شیمیایی علیه شهروندان استفاده کرده است به این منظور ناوهای آمریکایی در دریایی مدیترانه قرار است بوسیله موشک‌های «تاماهاک» اهداف از پیش تعیین شده را هدف قرار دهند.

نبردی نابرابر که البته احتمالاً دو روزی بیشتر به طول نخواهد انجامید.

در این میان اما کشورهایی مانند فرانسه و انگلیس در پی ساخت لیبی دیگری از سوریه هستند الگویی که در آن کلیه کشورهای اروپایی (به استثنای ایتالیا که صراحتاً گفته است وارد جنگ نخواهد شد) به اضافه ترکیه و شماری از کشورهای عربی حملات گسترده‌ای را به منظور ساقط کردن رژیم بشار اسد و فروپاشاندن ارتش این کشور سازماندهی می‌کنند حملاتی که البته مورد حمایت تندرو‌ها در آمریکا هم هست اما چنانکه گفته می‌شود دولت اوباما تاکنون با آن مخالفت کرده است.

درهمین رابطه جان کری وزیر امور خارجه آمریکا گفته است که بدون شک عاملان حملات شیمیایی به شهروندان سوریه باید محاکمه شوند، وزیر امور خارجه آمریکا در عین حال برخلاف همتایان اروپایی‌اش از دامنه گستردگی پاسخ غرب به آنچه ادعا می‌کند رژیم سوریه انجام داده سخنی برزبان نیاورد.

روسیه و جنگ بر سر دمشق

در این میان برخلاف ایران که همواره بر مواضع اصولی خود درباره بحران سوریه پافشاری کرده است مسکو هر چه بیشتر از مواضع سرسختانه اولیه‌اش عدول کرده است.
اینک دوسال است که ناو موسوم به «اسمتلیوی» متعلق به ناوگان دریای سیاه در کنار سواحل سوریه پهلو گرفته است، ناوگانی که به نظر می‌رسید برای چنین روزهایی به سواحل سوریه اعزام شده باشد اما در این گیرودار جنگ هیچ خبری از تحرک ناوگان روسیه شنیده نمی‌شود.

روسیه که زمانی درباره حملات نظامی به سوریه هشدارهای شدید اللحن می‌داد اینک تنها به ابراز نگرانی از وخیم‌تر شدن اوضاع در این کشور جنگ زده بسنده کرده است تا بار دیگر ثابت کند نامطمئن‌ترین شریک استراتژیک جهان بازمانده یکی از ابرقدرت‌های جنگ سرد است.

در سوی دیگر به نظر می‌رسد چین هم انگیزه کافی برای ورود به بحران سوریه را نداشته باشد هر چند برخی از کار‌شناسان روابط بین الملل یکی از دلایل ورود آمریکا به چنین بحرانی را رقابت‌های جهانی با این ابرقدرت عرصه اقتصادی عنوان کرده‌اند، این درحالی است که پکن نیز این روز‌ها در نقش یک منادی صلح جهانی تنها طرفین را به خویشتن داری دعوت می‌کند.

ایران و خط قرمز سوریه

جمهوری اسلامی ایران از‌‌ همان ابتدا اعلام کرد دخالت نظامی بیگانگان در سوریه را به منزله عبور از خط قرمز خود به شمار می‌آورد، حمله به محور مقاومت با هدف شکستن حزب الله لبنان چیزی نیست که ایران به سادگی از سر آن بگذرد و شاید به همین دلیل هم باشد که غرب علی رغم میل باطنی خود تاکنون از دخالت نظامی در سوریه خودداری کرده است.

واکنش ایران و حزب الله در صورت بروز جنگ گسترده در سوریه می‌تواند مستقیماً به تهدید تل آویو بی انجامد چرا که ما پیش از این هم برای غرب و ارتجاع عرب مشخص کرده‌ایم که حمله به محور مقاومت تا چه اندازه خواهد توانست شکیبایی تهران را به نقطه پایان برساند./افکار