زرین نامه: به نظر شما کدام گزینه عجیبتر است: این که ابر به زمین بخورد یا نخورد؟
به گزارش زرین نامه؛ همه ما میدانیم آب سنگینتر از هواست و باز هم بدیهی است ابر از قطرات ریز آب تشکیل شده است. پس چرا ابر پایین نمیافتد؟
اگر هنوز هم شک دارید که دیدن یک ابر شناور در آسمان عجیب است، در نظر بگیرید هر قطعه ابر کوچک حدود ۵۵۰ تن وزن دارد، یعنی تقریبا معادل وزن ۱۰۰ راس فیل بالغ. یعنی اگر شما یک روز صبح از خانه خارج شوید و ببینید ۱۰۰ فیل در هوا در حال شنا هستند، تعجب نمیکنید؟ اما اگر چگالی آب بیشتر از هواست و هر تکه ابر هم اندازه یک گله ۱۰۰ تایی فیل جرم دارد و گرانش زمین هم سر جایش باقی است، پس چرا ابرها سقوط نمیکنند؟
واقعیت این است که ابرها سقوط میکردند اگر همه ذرات تشکیلدهنده آن به هم متصل بودند. ابرها از قطرات بسیار کوچک آب تشکیل شدهاند. ابعاد هر یک از این ذرات قطری معادل یک تا ۱۰۰ میکرون دارند. هر توده ابر از ذرات جداگانهای در این ابعاد ساخته شده است به طور میانگین در هر یک سیسی حجم ابر میتوان چند صد ذره کوچک پیدا کرد، اما در واقع بین هر دو ذره فاصله بزرگی حدود یک ملیمتر فاصله وجود دارد. این یک میلیمتر چیزی حدود ۱۰۰ برابر قطر ذرات است و در عمل میبینیم بسیاری از این ذرات در جریان حرکت توده ابر حتی به هم نزدیک هم نمیشوند و برخوردی با هم ندارند. اگرچه جرم کل ابر بسیار عظیم است، اما جرم تکتک ذرات سازنده آن بسیار پایین و ناچیز بوده به طوری که باید اثر جریانات هوایی و مقاومت هوا را روی آن محاسبه کرد.
به طور کلی جریانات هوایی که به دلیل گرمای سطح زمین از پایین به بالا جریان دارد کمک میکند تا تکتک این قطرات و در نتیجه کل ابر ساعتها به حرکت در آسمان ادامه دهد. این ذرات تشکیلدهنده ابر بر جریان هوایی شناور میمانند و به این ترتیب کل ابر از سقوط باز میماند.
ارسال دیدگاه