علملكرد دولت پهلوی در ۱۳ آبان ۵۷

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی زرین نامه؛ یكی از مراكز عمده و كانون انقلاب،دانشگاه تهران بود .پس از جریان دی ماه و عبد از آن راهپیمایی،مدتی كانون انقلاب،به دانشگاه امیر كبیر منتقل شد.ولی دانشگاه تهران مركز انقلاب بود.هر روز افراد از سراسر تهران جمع می شدند و آنجا شعار می دادند.

آن روز هم تعدادی از دانش آموزان و دانشجویان دانشگاهی و اعضای هیئت علمی،طبق معمول در صحن دانشگاه و خیابان های اطراف تجمع كرده و علیه شاه شعار می دادند.رژِیم با یك سبعیت غیر قابل انتظاری،تعدادی از دانش آموزان و دانشجویان را به رگبار بست.اشتباه بزرگش هم این بود كه اینها علیه فیلم بردای كردند و شب از تلویزیون پخش شد.شاید فكر می كرد،به این ترتیب مردم می ترسند و وحشت می كنند.ولی وقتی فیلم از تلویزیون پخش شد[آن موقع تلویزیون و همه ارگان ر اختیار دولت بود] مردم به عمق خشونت و خوی درندگی رژیم پی بردند و در حقیقت بعد از این جریان،مردم در مبارزه علیه شاه مصمم تر شدند.تقریبا می توان گفت دیگر ترس مردم ریخت و این حركت درواقع تیر خلاصی بود كه توسط رژیم به شاه شلیك شد.به نظر من بعد از این ماجرا بود كه شعار های«توپ، تانك، مسلسل، دیگر اثر ندارد»جدی تر شد.این شعار ها در حقیقت عمق وجود افراد بود.

دو تا از اعتصاباتی كه شكل گرفت،عمومی بود:یكی در دبیر خانه ی دانشگاه تهران در میدان انقلاب و دیگری در ساختمان اصلی وزارت فرهنگ و آموزش عالی در خیابان نجات اللهی(ویلای سابق).البته می توان گفت دانشگاه های دیگر مثل دانشگاه امیر كبیر نیز چندین بار اعتصاب غذای طولانی داشت./مرکز اسناد انقلاب اسلامی