دو تراژدی تلخی که در گرگان شاهد هستیم

به گزارش زرین نامه؛ نمی دانیم دم خروس را قبول کنیم یا قسم حضرت عباس را؛ نمی دانیم خزانه خالی را باور کنیم یا پولی که برای 2 سبد کالا داده شده، انبارهای پر از میوه شب عید، پرداخت معوقات دانشجویی، یارانه ها و عیدی کارکنان و ... را؛ هر چی که هست تراژدی تلخی است که این روزها دامن گیر بسیاری از مردم ما و شهروندان گرگانی شده است.

هر فردی که صبح زود برای مقاصد گوناگون از منزلش بیرون می رود ناخود آگاه متوجه حضور مردم در صفهای طولانی دریافت سبد کالا و سرمای هوا می شود و از این واقعه تلخ احساس رنج و اندوه می نماید.

در نگاه اول از این تراژدی چنین بر می آید که مردم ما گرسنه هستند و حتی در تامین نیازهای اولیه خود نیاز شدید به این 80 هزار تومان هزینه سبد کالا دارند و رفتار برخی از این مردم در صف های سبد کالا طوری است که اگر این سبد کالا به آنها تعلق نگیرد فاجعه ای به بار می آید.

اما در همین شهر و در این روز عده ای هستند که نه تنها این 80 هزار تومان سبد کالا را نمی خواهند و برای شان اهمیتی ندارد که مردم تا کی و چرا در این صفوف سبد کالا می ایستند و هنگام عبور نیشخندی می زنند و متلکی هم می گویند، برای گوش دادن چند دقیقه صدای مازیار فلاحی و خوانندگان دیگری که يك به يك به گرگان می آیند حاضرند 80 هزار تومان بلیط تهیه کنند.

نمی دانیم این 80 هزار تومان را باور کنیم یا آن 80 هزار تومان را؛ اما قطعا این دو عدد از نظر لغوی و محتوایی هیچ فرقی ندارند اما هر کدام در وضعیت فعلی جامعه ایرانی نماینده دو تراژدی تلخ هستند و بار روانی دارند که نمی توان آن را کتمان کرد.

عده ای آنقدر ندارند که حاضرند در کش و قوس داخل صف سبد کالا حتی جان خود را از دست بدهند و عده ای آنقدر دارند که حاضرند برای گوش کردن به چند دقیقه صدایی که براحتي در دسترس است و در كلوپ ها، اینترنت و ... ، 80 هزار تومان بدهند.

اینها مسائلی است که نشان از ایجاد يك شكاف بزرگ طبقاتي در جامعه ما می دهد و زنگ خطری است برای مسئولان که هر چه زودتر باید یک فکری برای این کار بکنند تا اين شكاف عميق تر و گسترده تر نشود.