عَلَم المَنصوب یعنی چه؟

به گزارش زرین نامه؛ وبلاگ أَینَ صاحِبــــــُــ یَوم ِ الفَــــتـح نوشت:

در زیارت شریف آل یس می خوانیم:

«السلام علیک ایّها العَلَمُ المَنصوب...» (1)(سلام بر تو ای پرچم برافراشته)

یکی از نامهایی که حضرت صاحب الامر ( علیه السلام) بدین نام خوانده شده، پرچم برافراشته است. اما علت این خطاب چیست؟ چند تعبیر در این مورد قابل ذکر است:

1.ممکن است در این عبارت، معنای حقیقی آن مورد نظر نباشد و منظور آن با اضافه کردن کلمه ای روشن تر گردد. بطور مثال با افزودن « صاحب» به این عبارت، مراد از این نام را، خواندن امام به صفت صاحب پرچم برافراشته در نظر بگیریم. همان پرچم و علَم خاصی که متعلق به حضرت مهدی ( علیه السلام) می باشد و باز شدن آن نشانه ظهور آن حضرت می باشد.

مرحوم شیخ محمد باقر بیرجندی نسبت به علَم آن حضرت توضیحی آورده است:سه علَم دارد؛

بر یکی نوشته: « الیوم اکملت لَکُم دیُنُکُُم و اَتمَمتُ علیکُم نعمَتی و رضیتُ لکمُ الاسلامَ دیناً» (2)

بر دیگری نوشته: « یوفون بالنَّذر و یخافون یوماً کان شرُّه مستطیراً» (3)

و بر سومی نوشته شده: « لا اله الّا الله؛ محمد رسول الله؛ علی ولیّ الله و خلیفتُه الحسن و الحسینُ و التّسعة المعصومین من ولد الحسین اوصیاوه » (4)

از روایات معلوم گشته است که پرچم خاصی که جبرئیل در جنگ بدر برای رسول خدا از بهشت آورده بود دارای ویژگی هایی بوده است؛ پرچمی که امیرالمومنین ( علیه السلام) داشت و در جنگ جمل گشود و فتح، نصیب حضرت شد سپس آن را بدست فرزندش حسن ( علیه السلام) داد، نیز دارای همان ویژگی بود. آن پرچم تا امروز دیگر گشوده نشده است تا زمانی که توسط آخرین سلاله ی ولایت، حضرت صاحب الامر ( ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) برافراشته گردد. (5)

2.این عبارت ممکن است دارای مفهومی کنایی باشد. و مراد از پرچم برافراشته مقام هدایتی آن حضرت باشد.

همان طور که هر جا پرچمی برافراشته گردد همه گرد آن جمع می گردند و موجبات رهایی از گمراهی را فراهم می آورد، آن وجود مقدس نیز همانند پرچمی برافراشته می ماند. خدا او را برای ارشاد و هدایت مردم برافراشته است تا در سایه ی لطف و مهربانی او به وصال حق نائل گردند.

پی نوشتها: 

1.قمی ، عباس، مفاتیح الجنان، زیارت آل یس 

2.امروز دینتان را کامل گردانیدم و نعمتم را بر شما تمام کردم و راضی شدم که دینتان اسلام باشد، آیه ی 3 سوره ی مبارکه ی مائده 

3.که آن بندگان نیکو به نذر خود وفا می کنند و از قهر خدا در روزی که شر اهل محشر را فرا می گیرد، بیمناکند، آیه ی 7 سوره ی مبارکه ی انسان، شان نزول این آیه برمی گردد به نذری که امام علی ( علیه السلام) برای شفای حسنین (علیهما السلام) کرده بودند. 

4.بغیة الطالب فی من رای الامام الغائب، ص 39 

5.کمال الدین، ص 672 

منبع: بحرینی، مجتبی، سلام بر پرچم برافراشته، ص 117 تا121 

بخش مهدویت تبیان