حافظ حافظه ی ایران است

به گزارش زرین نامه، حافظی در گفتگو با خبرنگار زرین نامه گفت: در گذشته شاهنامه، دیوان و قرآن را در کنار هم داشتیم. همه پدرها و پدر بزرگ ها حکایات و داستان های را با افتخار زمزمه می کردند. اینان هویت ما هم هستند.

وی حافظ را حافظه ملت ایران دانست و گفت: باید به فکر تجلیل از خشت بنای ادبیات جامعه باشیم و نشان دهیم جامعه ما به بزرگانشان کاملاً توجه دارندو گذشته پر بار فرهنگی خودش را هیچ وقت از یاد نمی برد. بسیاری از شاعران آلمانی و فرانسوی آرزو داشتند که جای حافظ باشند.

حافظی در رابطه با اشعار حافظ گفت: حافظ از شعرش عشقی را می خواهد که انسان را به خدا متصل کند و عشق را نعمت الهی می داند.

وی در مورد تفال به دیوان حافظ افزود: ویژگی حافظ انس با قرآن است. "هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم" تفکر روحانی بسیار بیشتر از چیز های مادی است و اگر هم بعضی ها تفال را به عنوان باب از حافظ نگاه می کنند به این دلیل است که کلام حافظ را برگرفته از قرآن می دانند، به دلیل این نزدیکی کلام حافظ به قرآن و دید آن جهانی که در شعر حافظ است هم در زمان حال و هم در زمان آینده به عنوان تفال نزد مردم از دیوانش استفاده می شود.تفال به حافظ کار کسی هست که حتماً به حافظ و فرهنگ، مبنای اعتقادی و اوضاع سیاسی و عرفانی حافظ آشنا باشد. هرکسی را در این حوزه نمی تواند تفال بزند و تفسیر کند.

حافظی در پایان گفت: حفظ و صیانت از فرهنگ و ادبیات ما وظیفه همه ی حاضران امروز و نسل های گذشته است و باید در پایداری سیانت از این فرهنگ و از این ادبیات که برگرفته از ایمان و اعتقاد شاعران مان است، حتماً کوشش کنیم و سعی کنیم روح معنوی و خدایی را در فرهنگ و ادبیات خودمان بیشتر پیدا کنیم و به جوانان نسل آینده انتقال دهیم.