مشاغلی که خریدار ندارد و بی کار‌هایی که فقط پشت میز می نشینند!

به گزارش زرین نامه به نقل از دانا؛ تا زمانی که مشکل بیکاری در کشور حل و فصل نشود، هیچ یک از تصمیمات فرهنگی امکان تحقق نخواهد داشت." این جمله یکی از اظهار نظرهای حسن روحانی درباره اهمیت بیکاری جوانان است.

معضلی که سال هاست به سوهان روح جوانان و خانواده هایی که با هزاران امید و آرزو از همه چیز می زنند تا فرزندشان تحصیل کند و وارد دانشگاه شود، تبدیل شده است.

دو میلیون شغل بی تصدی را نخستین بار 28 آذر ماه 93 علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کرد و گفت: هم اکنون 2 میلیون فرصت شغلی کشور در اختیار اتباع خارجی است.

به عقیده ربیعی نگاه کارجویان به اشتغال عوض شده است، وی اشاره کرده بود که این مشاغل بدون متصدی، شغل ‌های سخت و فیزیکی هستند که خریداری ندارند، به همین دلیل ربیعی به صراحت بیان کرده بود: «نیازمند تغییر تیپولوژی نیروی کار هستیم.»

جمعیت ایران در سه دهه اخیر تقریبا دو برابر شده و اکثر کسانی که در سالهای بعد از انقلاب متولد شده اند به سرعت به جمع متقاضیان کار می پیوندند.

گزارش ها نشان می دهد که نرخ بیکاری زمانی به کمتر ۱۱ درصد رسیده بود , دوباره در حال افزایش است؛بسیاری از افراد موفق صنعت و بخش تولید کشور معتقدند که ادعای نبود کار در ایران برای جوانان یک دروغ و امری غیر قابل قبول است و در صورتی که جوان ایرانی از بسیاری انتظارات خود بکاهد با تلاش،امید و توکل به خداوند می تواند برای خود و حتی چند نفر دیگر نیز ایجاد اشتغال کند.

پس در شرایط کنونی که شاید این رویه باز هم ادامه داشته باشد آیا بهتر نیست خودمان آستین همت بالا زده و فکری به حال اوضاع اقتصاد و تولید شهر و کشورمان بکنیم.

اگر تلنگری بخواهیم به جوانان ایرانی بزنیم باید گفت چرا جوانان ما از کارهایی که پشت میزی نیستند صرف نظر می کنند چرا در اجرای پروژه ای مانند فاضلاب شهری هیچ نیروی ایرانی حاضر نمی شود انشعاب منازل مسکونی را به شبکه اصلی متصل کند چرا در بیشتر سنگبری ها و واحد های مشابه از چنین کارگرانی به جای نمونه های وطنی استفاده می شود.

به هر حال باید گفت در کنار آمار افراد بیکاری که سر به فلک کشیده است، تعدادی مشاغل در کشور وجود دارد که به دنبال نیروی کار هستند اما این شغل ها به خاطر نداشتن طرفدار، خالی از منابع انسانی مانده اند یا برخی از آنها که به اتباع خارجی داده شده است.

انتهای پیام/م