فصل نو در روستا/ کوچه هایی که دیگر دلتنگ نیستند+تصاویر

به گزارش زرین نامه؛ هوا بهاری است و برف کوه های اطراف روستا رو به ذوب شدن می رود. جویبارها و چشمه های روستا پر از آب شده و زمین مرده دوباره عزم زنده شد ن کرده است.

هر چند زمستان امسال زیاد هم سرد نبود و برف حال پایین آمدن از دامنه کوه را نداشت، اما خواب زمستانی هنوز این پایین ها طرفداران خاص خودش را دارد. اما دیگر بهار است، خواب ها هم بیدار شده و رخت سبز به تن کرده اند، نشانه اش هم شکوفایی باغ های خشکیده روستاست.

دوباره شادی و شلوغی به روستا بازگشته و در کنار بازگشت اهالی روستاهای ییلاقی، پرندگان زیبا نیز برای آغازی دوباره به روستا آمده اند و آواز خوش آن ها فضای دلنشینی به روستا هدیه داده است.

سبزه ها باغ ها را پوشانده و پای درختان غول پیکر یک دست سبز شده است، بنفشه ها گل های زیبا خود را هویدا ساخته اند و چشم هر بیننده را به خود خیره می سازند.

از همه ی این ها که می گذری، کمی آن طرف تر یک خانه گلی با پیرزن و پیرمردی که مویی در کنار هم سپید کرده اند تو را محو تماشا می کند. پیرزن ظرف آبی در دست دارد تا آن را در قوری بزرگ مسی (کتری) که دورش را هم گل مالی کرده، بریزد و آن را روی آتشی که دقایقی قبل در کِلِه (اجاق گلی) بگذارد. بنظر می خواهد برای نوه ها و یا شاید هم مهمان هایش چای بسازد.

پیرمرد هم با چکمه های سیاه رنگ که ساق پاهایش را تا زانو پوشانده در باغچه ای با حصار چوب های باریک و یک دست خشک شده، دیده می شود که بنظر در حال گل کاری است.

دیوارهای گلی این روزها شاهد تردد آدم های بیشتری هستند که بغض تنهایی کوچه های قدیمی را شسته اند. این هیایوی شیرین روستا به یمن نوبهار زیباست.

هر چه بیشتر می گذرد، بیشتر غرق زیبایی روستا می شوی و رفتن، بیشتر برایت سخت می شود...

نویسنده: محمد