بانوی علی آبادی تار عشق را بر پود زندگی اش می بافد+ تصاویر

به گزارش زرین نامه؛ زنان روستایی و ساکن شهرهای کوچک از زمان های دور علاوه بر کشاورزی و دامداری و کارهای منزل به تولید صنایع دستی از جمله فرش، گلیم و پارچه های سنتی نظیر سفره، چادر شب و حوله مشغولند.

پارچه بافی یا تور بافی از هنرهای اصیل و احیا شده ای است که پس از بافت فرش، پر درآمدترین صنایع دستی استان گلستان بوده و در حال حاضر نامزد دریافت مهر اصالت بین الملی است.

تولید پارچه های سنتی مدتی به فراموشی سپرده شده بود، اما اکنون چند سالی است که با تلاش زنان روستایی و حمایت سازمان میراث فرهنگی استان احیا شده و در روستاها و شهرهای گلستان رونقی دوباره گرفته است.

حلیمه شکری از شهروندان شهر مزرعه کتول و از جمله بافندگان پارچه های سنتی علی آبادکتول می گوید : پارچه بافی زنان منطقه شان تا حد زیادی کمک کرده است تا مشکلات ناشی از خشکسالی، خانواده های این هنرمندان را کمتر درگیر کند.

از وی درباره زندگی اش سوال می کنیم و از نحوه گذران معاش، سفره ی دلش را برایمان پهن می کند تا بگوید که زنان خود سرپرست برای کسب امرار معاش چه رنج و سختی هایی می کشند تا با عزت و سربلندی زندگی کنند و سرشان پیش فرزندانشان همیشه بالا باشد.

می گوید نان آور خود و فرزندانش است و با بافتن پارچه، حوله و . . . توانسته جهیزیه 2 دخترش را تامین کند، آن ها را آبرو به خانه ی بخت بفرستد و هزینه تحصیل دختر کوچکترش را هم بپردازد.

می گوید هر چند بازار کساد است و مشتری کم، ولی باز هم جای شکرش باقی است که سر بلندم و دستم پیش کسی دراز نیست.

می گوید گرانی مواد اولیه به رنج و مشقت تولید نیز اضافه شده، اما مشتری با افزایش قیمت مخالف است و می خواهد به همان قیمت قبل خرید کند.

و او با وجود تحمل همه ی این سختی ها، باز هم خدا را شکر می کند که بالاخره هنری دارد تا بتواند با بکارگیری آن هزینه های زندگی را بعد از درگذشت همسرش تامین کند.

چنین غیرت و بلند همتی خانم شکری در بانوان علی آبادی کم نیست و امید است حال که زنان شهرستان علی آبادکتول در کارگاه های کوچک و با امکانات کم خود از جان و دل مایه گذاشته و هنر گذشتگان خود را زنده نگه می دارند، مسئولان هم با حمایت بیشتر از این احیا کنندگان میراث گذشتگان، چراغش را خاموش نکنند.

انتهای پیام/ ت