«سیم کارت کودک» و بازار بزرگی به نام آموزش و پرورش/ آیا ورود «موبایل» به مدارس آزاد می شود؟

به اعتقاد جامعه شناسان مشکلاتی همچون بلوغ زود رس، ناامنی مفرط بر روی گوشی های تلفن همراه، رواج فساد اخلاقی در میان جامعه جوان کشور و هم چنین پدیدار شدن ده ها مشکل فرهنگی و اجتماعی دیگر بر روی سلامت و بهداشت روح و روان مخاطبان که در نتیجه پایین آمدن سن استفاده از تلفن همراه ایجاد می شود.

به گزارش زرین نامه به نقل از شیرازه، فروش سیم‌ کارت به افراد زیر 18 سال ماجرای طول و درازی است که سال‌هاست برای آن تدابیری اندیشیده می‌شود. سال 91 بود که یکی از اپراتور‌های تلفن همراه اقدام به توزیع سیم‌کارت‌های به نام «دانش»‌ در برخی مدارس کشور کرد.

این سیم‌ کارت‌ها که به‌ صورت رایگان به دست دانش آموزان متقاضی می‌ رسید دارای ۲۰۰ پیامک رایگان و ۲۰ دقیقه مکالمه رایگان درون شبکه نیز بود اما به دلیل مخالفت نهادهای نظارتی و نیز وزارت آموزش و پرورش عرضه آن متوقف شد. اما حالا پس از گذشت سه سال از این ماجرا بار دیگر زمزمه‌هایی از سوی سازمان تنظیم مقررات برای واگذاری سیم‌ کارت مختص کودکان و نوجوانان شنیده می‌شود.

سه روز پیش رئیس سازمان تنظیم مقررات ارتباطات از مهیا شدن شرایط واگذاری سیم‌کارت کودک به جوانان و نوجوانان زیر ۱۸ سال با رعایت اصول فرهنگی خبر داد.

آقای عمیدیان اما جزئیاتی از اصول فرهنگی به زبان نیارود و نگفت که چه کسی، چگونه و با چه مکانیسمی می خواهند آن اصول را بر نحوه استفاده از این سیم کارت ها حاکم کنند. واگذاری این سیم کارت ها یعنی کودکان معصوم و دانش آموزان کم سن و سال هم به مشتریان اپراتورهای موبایل افزوده می شوند. یعنی ورود موبایل به مدارس آزاد می شود. به نظر می رسد بازار هدف این سیم کارت ها آموزش و پرورش است.

درباره خوب یا بد بودن سیم‌ کارت و موبایل برای کودکان و نوجوانان حرف بسیار است.برخی معتقدند خانواده ها نیاز دارند با فرزندان خود در هنگام ورود و خروج از مدرسه در ارتباط باشند تا نگران رفت و آمد فرزندان خود نباشند. در مقابل مخالفان اما از مضرات جسمی و روحی موبایل برای کودکان و نوجوانان می گویند.

اکنون باید بپذیریم داشتن موبایل برای مدارس و والدین به یک بحران تبدیل شده است علی الخصوص وجود بلوتوث ها و پیامک ها و تراک های غیر اخلاقی و یا فیلمبرداری و گرفتن عکس از سایر دانش اموزان و انتشار آن در اینترنت یا از طریق سی دی و بلوتوث، سوء استفاده های احتمالی دیگران از آنها، مشکلات زیادی را به وجود آورده است همین موضوع باعث شده است تا آموزش و پرورش در بخشنامه ای به مدارس سراسر کشور هرگونه استفاده از تلفن همراه را در مدارس ممنوع کند.

موضوعی که در سایر کشورها نیز صادق است. در اغلب کشورهای جهان ورود موبایل به مدارس ممنوع است. در کشورهای شرقی بیشتر از جنبه مسائل اخلاقی و رد و بدل شدن بلوتوث‌های غیراخلاقی، ورود موبایل به کلاس درس ممنوع است و در کشورهای غربی نیز به‌دلیل اینکه ورود موبایل به کلاس درس باعث عدم تمرکز و پرت شدن حواس دانش‌آموزان می‌شود مانع ورود این وسیله به کلاس درس می‌شوند.

بنا بر نظر کارشناسان اجتماعی ضررهای اخلاقی و جسمی تلفن همراه برای کودکان و نوجوانان غیر قابل انکار است و بسیاری از فیلم های غیر اخلاقی و پیام های نامناسب از طریق تلفن همراه در بین کودکان پخش می شود. دسترسی آسان به سایت های غیر اخلاقی از طریق تلفن همراه نیز مشکل دیگری است که والدین با آن روبه رو هستند. محمدرضا شمسیان متخصص اطفال معتقد است: کودکان به دلیل قرار داشتن در سن رشد و باتوجه به ارگانیسم بدن، در هنگام نزدیکی به گوشی تلفن همراه در معرض خطر بیشتری نسبت به سایر افراد هستند.

به اعتقاد جامعه شناسان مشکلاتی همچون بلوغ زود رس، ناامنی مفرط بر روی گوشی های تلفن همراه، رواج فساد اخلاقی در میان جامعه جوان کشور و هم چنین پدیدار شدن ده ها مشکل فرهنگی و اجتماعی دیگر بر روی سلامت و بهداشت روح و روان مخاطبان که در نتیجه پایین آمدن سن استفاده از تلفن همراه ایجاد می شود.

با این اوصاف چگونه است که متولیان سلامت و تعلیم و تربیت در کشور تنها به بهانه امکان ارتباط والدین با دانش آموزان به آسانی از کنار این همه ضرر و زیان برای آینده سازان کشور می گذرند؟ در برخی کشورهای اروپایی استفاده از موبایل‌ را حتی در فضاهایی که افراد زیادی تجمع کرده‌اند، مانند اتوبوس به دلیل مضرات فرکانس آن برای سایرین، صحیح نمی‌دانند. حال، چطور می توان باور کرد در ایران اسلامی آگاهانه کودکان معصوم را قربانی فرکانس های موبایل کنند؟

آموزش و پرورشی که رسالت آن تعلیم و تربیت دانش آموزان برای آینده نظام اسلامی است، با چه توجیهی حاضر است بپذیرد امانت های مردم به جای فراگیری علم و دانش به پیامک بازی و بلوتوث بازی مشغول باشند؟

به فرض این که این گونه سیم کارت ها از حداقل امکانات برخوردار باشند، چگونه و چه کسی می خواهد تعیین کند که دانش آموزان از چه نوع گوشی استفاده کنند؟ گوش هایی که این روزها با نرم افزارهای موبایلی دیگر حریم امنی برای کسی باقی نگذاشته است. اگر مدیر مدرسه ای فردا روز با دانش آموزی به دلیل استفاده از گوشی های دوربین دار برخورد کرد، چه تضمینی هست بار دیگر کسی مثل آن دانش آموز شیرازی خودکشی نکند!؟

امیدواریم اپراتورهای تلفن همراه سلامتی و آینده کودکان و دانش آموزان را مقدم بر کسب سود و منفعت بدانند و از طرفی خانواده ها، وزارت بهداشت و آموزش و پرورش نیز مضرات استفاده کودکان و دانش آموزان از موبایل را جدی بگیرند.

انتهای پیام/م

نظرات
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده است اولین نظر را شما ثبت کنید
ثبت دیدگاه

ارسال دیدگاه