تخریب حمام اروج تنها بنای تاریخی رامیان + تصاویر

به گزارش زرین نامه به نقل از گل رامیان، 28 اردیبهشت روز جهانی موزه و میراث فرهنگی بهانه ای شد تا مجددا سراغ تنها بنای تاریخی رامیان برویم که در ویرانه های فراموشی غوطه ور است و زباله دانی برای آیندگان شده است.

بنای تاریخی حمام رامیان به حمام اروج ( عروج ) شهرت دارد. وقتی از افراد پیشکسوت از این حمام سوال می شود به یاد خاطرات گذشته که توسط پدران و پدربزرگ هایشان در خصوص رسم عروسی و داماد را به حمام بردن صحبت می کنند که نسل به نسل شنیده شده و از خاطرات بسیار شیرین آنها می باشد.

این بنای تاریخی بعنوان یک عضوی در زندگی در کنار مردم مثل یک دوست خاطره تعریف میکند و هر زمان که آنرا می بینیم بیان خاطرات شیرین گذشته می باشد و از بزرگان بسیار تکرار کلمه "یادش بخیر" شنیده می شود، پس باید در حفظ آن کوشید.

در آخرین گزارشی که از ربوده شدن در ورودی این بنای تاریخی تهیه شد تا کنون هیچ دستگاه و نهادی اقدامی در اینخصوص انجام نداده است و آنچه مشاهده می شود احتمال اینکه مکان و مامنی برای دوره گردها و ... شود.

حمام اروج ( عروج ) تنها اثرتاریخی شهررامیان

"عبدالحمید جعفریان" محقق و پژوهشگر در خصوص پیشینه این اثر تاریخی به خبرنگار ما گفت: حمام اروج در محله قدیمی کهنه بازار شهر رامیان واقع شده است. پلان این بنا به شکل مربع و مصالح بکار رفته در این بنا آجرهای 25×25 سانتیمتر، سنگ لاشه و ملاط ساروج است.

وی اظهار کرد: حمام اروج در رامیان استان گلستان قرار دارد و یک بنای درون شهری در اوایل حکومت مظفرالدین شاه قاجار بوسیله حاکم استرآباد ‹‹ امیر سعدالله خان میرفندرسکی ›› احداث شد و تنها بنای تاریخی شهر رامیان است.

جعفریان افزود: حمام اروج از سه سالن رختکن، استحمام و خزینه تشکیل شده و دارای 12 طاق جناقی زیبا و سقف گنبدی (8 گنبد بصورت نورگیر) ساخته شده است. همچنین بنای مذکور دارای دو خزینه آب سرد و گرم، حوض، پاشوره و گرمخانه است. این بنا متعلق به اواخر دوره قاجاریه است.

این محقق و پژوهشگر عنوان کرد: نام دیگر این گرمابه به علت هم جوار بودن با محله آق اوایلی در ضلع غربی شهر به حمام آق اوایلی نیز شهرت یافته است.بنای این حمام شامل ورودی، رختکن، خزینه آبگرم، خزینه آبسرد، گرمخانه، تون یا آتشخانه و سرویسهاست.

جعفریان گفت: این بنا دارای دو ورودی شمالی و جنوبی است . ورودی اصلی بنا ، در ضلع جنوبی قرار دارد و ورودی شمالی بنا، نیز الحاقی است. ورودی پس ازچند پله به پایین فضای رختکن منتهی می‌شود. ارتباط رختکن با گرمخانه به وسیله دالانی کم عرض صورت می‌گیرد که دارای قوس هلالی است.

وی تصریح کرد: آب حمام از چشمه ای که در بالای شهر رامیان قرار داشت تامین می‌شده است و بوسیله تنپوشه‌های سفالی به داخل حوض وخزانه آبگرم وارد می‌شد. فضای داخلی حمام توسط عبور هوای گرم از کانالهایی که در زیر کف حمام قرار دارد گرم می‌شد این کانالها به اندازه 40×40 و به عمق 60 سانتیمتر است.

این پژوهشگر خاطرنشان کرد: پوشش گنبدی بنا از آجر و به صورت پالانه اجرا شده است و در بالای آن نورگیرهای حمام تعبیه شده است.

بر اساس این گزارش، این اثر تاریخی با این پیشینه تاریخی مورد بی توجهی و بی مهری مسئولین قرار گرفته است و اکنون محل بازی برای کودکان و نیز محل تخلیه و جمع آوری زباله های آن محله شده است.

یکی از همسایگان این بنا در گفتگو با خبرنگار ما خواستار جدی از مسئولین در مرمت این اثر تاریخی شد و اظهار کرد: در تابستان و روزهایی که هوا مساعد است اینجا به نوعی پارک تفریح برای کودکان است و موجب صلب آرامش می شوند.

همسایه دیگری گفت: وقتی مهمانی از شهر دیگر به منزل ما می آید با دیدن این مکان باعث شرمندگی و خجالت می شود، که چرا یک محل تاریخی با ارزش در حال تخریب است و تبدیل به زباله دانی شده است .

به گزارش گل رامیان، رویش درختچه انار بر روی سقف این بنا، تخریب دیواره های این بنا نشانه های بی توجهی مسئولین به این بنای باارزش و تاریخی می باشد.

محل کوره این حمام که عکس آن در ذیل آورده شده است به نوعی محل جمع آوری زباله شده و همچنین تمام آبهای باران در این مدت در این محل نفوذ می کند و معلوم نیست که عاقبت نفوذ این همه آب در این مکان با این بنا چه خواهد کرد.

جعفریان محقق و پژوهشگر در ادامه افزود: مرمت‌های این بنا از سال 1381 زیر نظر مدیریت میراث فرهنگی سابق شروع شد.

وی گفت: از جمله اقدامات مرمتی آن شامل برداشت اندودها و کاشی‌های فرسوده و آسیب دیده قدیمی، حذف الحاقات، مرمت‌های جزرهای داخلی و خارجی و نیز ایزولاسیون پوشش بنا، مرمت پوشش آجری بنای حمام و اندود کاری داخلی بنا بوده است.اهمیت ویژه این بنا به خاطر تاریخی بودن آن در بافت جدید شهر رامیان است.

براساس گزارش هایی که در گذشته برای این بنای تاریخی داشتیم، در چند سال گذشته مرمت این بنا انجام شد ولی ناقص بود و با برپایی نمایشگاه صنایع دستی در این بنا به علت رطوبت بالا این نمایشگاه جمع شد و دوباره درب این بنا بسته شد.

حال باید دید چرا این چنین میراث تاریخی گذشتگان ما در معرض نابودی قرار گیرد ؟!

چرا باید این بنای تاریخی بجای اینکه محلی برای جذب گردشگر و محل رفت و آمد توریست باشد محلی برای جمع زباله و بازی کودکان شود؟!

میراثی که اکنون زیر پاهای کودکان ما در حال تخریب است و اگر با این نگاه پیش رود به دست نسل آیندگان هم تخریب خواهد شد و باید مسئولین در این زمینه هر چه زودتر تدابیر اساسی را بیاندیشند.

انتهای پیام/م