هفته وحدت در کوچه شهید "عبدالحکیم اشترک"

به گزارش زرین نامه؛ زیارت خانواده شهید "اشترک" را خوب به یاد دارم چرا که پس از گذشت ۵ سال که خاطراتم را مرور می کردم هنوز عطر معنویتش در وجودم عطرافشانی می کند.

تراوش قلمم را خوشبو کرده است و کمک می کند تا خوب بنویسم.طنین صدای مادرمعزز شهید ، هنوز در گوشم می پیچد: 《پسرم با لب تشنه به شهادت رسید.》صوت حزین و غصه دار خواهرش همراه با افتخاری قابل توصیف ، هم غمگینم می کند و هم مسرور از این غیرت دیرآشنای جوانان سربلند میهنم:《آخرین بار که می رفت بوی شهادت می داد.

رفتنش از رفتارش مشخص بود‌برادرم همیشه می گفت: خیلی خجالت می کشم که روستایمان، هیچ شهیدی ندارد.آرزو دارم بروم شهید شوم تا روستایم شهیدی داشته باشد و کوچه مان به اسم من شود》 تصویر شهید را خوب یادم هست.

تمثالی از اقتدار،غیرت،شهامت و حماسه را می دیدم.جوانی خوش قامت و درشت جثه از تبار اهل سنت بلوچ، ملبّس به لباس سربازی در قابی بزرگ و تابلویی خوش نقش بر دیوار اتاق پذیرایی چه خوش نشسته بود وبا نگاه نافذش، زنده نگاهمان می کرد.

گویا به ما زمینیان می گفت:《در باغ شهادت باز باز است》آخر شهید ما در درگیری اشرار در دهه هشتاد به شهادت رسیده بود. احترام و ارادت خانواده اش به بسیج، به ما اقتدار بیشتری می بخشید و احساس دِین ما را به جامعه، شهدا و خانواده شهدا، چند برابر می کرد.

همه خانواده از مادر و خواهر و برادران شهید، تا مسیری از کوچه، بدرقه مان کردند. پدرش تازه به رحمت خدا رفته و به دیدار پسرش ملحق شده بود.آری،《عبدالحکیم》ها رفتند تا آدرس مسیرمان را به ما بیشتر نشان بدهند تا اشتباهی نرویم و کوچه ای دیگر را مزین به نام خودشان بنمایند.

نگارنده: معصومه آقایی

انتهای پیام/