نتانیاهو توان حمله و ممانعت از برنامه هسته‌ای ایران را ندارد

 

به گزارش زرین نامه به نقل از فارس، نشریه آمریکایی «آتلانتیک»، در مقاله‌ای به قلم «جفری گلدبرگ» می‌نویسد: تمام تلاش بنیامین نتانیاهو طی چند سال اخیر این بوده که برنامه هسته‌ای ایران را بزرگ‌تر و خطرناک‌تر از آنچه هست جلوه دهد اما اکنون به موقعیتی رسیده که می‌بیند ایران با وجود تحریم‌ها همچنان برنامه‌اش را پیش می‌برد و اسرائیل نمی‌تواند به تنهایی مانعش شود. نتانیاهو به کمک اوباما نیازمند است که رابطه خوبی با او ندارد.

 

 

 

1) نتانیاهو نباید اطراف کاریکاتوری که روی سکوی سازمان ملل گذاشته بودند پرسه می‌زد. این کار باعث ‌شد که به نظر برسد دارد شوخی می‌کند و شخصی در جایگاه او باید همیشه جدی به نظر برسد. در جریان هستم که مقاماتی از دولت آمریکا او را به استهزا گرفته‌اند، کسانی که نظامیانی هستند که با مسئله ایران در ارتباطند و اسرائیل در تلاش‌هایش برای مقابله مؤثر با سلاح‌ها به آن‌ها نیاز دارد. البته پوشش کامل خبری از نمودار بمب اتمی او را با تأیید نمودار بمب اتمی اشتباه نگیرید. نمودار «کایوت» با خط قرمزش خیلی سودمندتر از این خواهد بود.

 

 

2) نتانیاهو با ورود غیرعمدی یا عمدی به سیاست‌های حزبی آمریکا، باراک اوباما را از خود راند. اوباما هم کار درخشانی در حفظ روابطش با نتانیاهو نکرده، ولی این نتانیاهو است که به کمک اوباما نیاز دارد، نه اوباما به او، بنابراین لازم است که روابط را مدیریت کند و باعث شرمساری رئیس‌جمهور نشود.

 

 

3) تهدیدها و هشدارهای دائمی نتانیاهو درباره برنامه هسته‌ای ایران، ظرفیت بازدارندگی اسرائیلی‌ها را تضعیف کرده است. نتانیاهو امسال وقت زیادی برای بحث، چه به صورت خصوصی یا عمومی، گذاشت، که دیگران را قانع کند به زودی روزی فرامی‌رسد که دیگر ممانعت از ایرانیان برای جابه‌جایی سانتریفیوژهای کاملاً زیرزمینی‌شان ممکن نخواهد بود. او به خوبی می‌داند که ایرانی‌ها به زودی می‌توانند وارد منطقه امن شوند، به این صورت که جمعی از سانتریفیوژهای آنان را به داخل تأسیسات فردو، که از دسترس اسرائیلی‌ها به دور است، ببرند. ولی نتانیاهو فعلاً دارد وقت می‌کشد تا بهار سال آینده برسد. اگر من جای ایران بودم دیگر نگران اسرائیل نبودم.

 

 

 

فراموش نکنیم که تهدید برنامه هسته‌ای ایران برای صلح جهانی ( به گفته رئیس‌جمهور اوباما، برای امنیت ملی آمریکا) به این دلیل در اولویت برنامه‌های بین‌المللی قرار گرفته که نتانیاهو آن را بزرگ و مهم جلوه داده است. او کاری کرد که این مسئله تبدیل به موضوعی اضطراری شود. او کمک کرد تا توجه جناب رئیس‌جمهور اوباما هم به این مسئله جلب شود، همچنین به توجه کامل اروپا به این مسئله دامن زد. بدون انگیزه بعید می‌دانم اگر نتانیاهو این قدر اصرار نمی‌کرد تحریم‌ها ایران به سفت و سختی حالا می‌شد. گرچه او کارش را به خوبی انجام داد و باعث شد که ظرف چند سال گذشته جهان همچنان بر روی این مسئله تمرکز داشته باشد، اخیراً به نظر می‌رسد وحشت‌زده شده است. او باید کنترل اوضاع را خود به دست بگیرد و در نظر داشته باشد که تمکین از نظرات سازمان ملل و دشمنی با رئیس‌جمهور آمریکا کمکی به راهبردش در متحد کردن تمام کشورهای جهان برای ممانعت از ایران در گذشتن از آستانه هسته‌ای نمی‌کند.