پرتو خورشید بر پرده هنر هفتم / صلوات مردم، اسکاری ذی قیمت برای مجید مجیدی

به گزارش زرین نامه به نقل از قابوس نامه، دستپختی که از چند منظر می توان با نگاه به درون و برون آن لذت برد و با افتخار از بهجتی سخن گفت که دلهایمان را لبریز از حظ و شعف ساخته است.

فیلم محمد رسول الله (ص) آنقدر زیبا هست و آنقدر همت و تلاش در ورای آن نهفته است که هر چه قلم بر رشته تحریر درآورد باز هم یارای ادای احترام به آن نیست اما تنها برحسب وظیفه و برای آنکه بنا بر روایات با تشویق و تحسین کار خوب در اجرش شریک باشیم از چند منظر به مولفه های بی بدیل این اثر فاخر سینمای ایران نگاهی می اندازیم گذرا و البته مختصر:

در نگاه فنی و تخصصی آنچه بیش از همه مخاطبان را غافلگیر می کرد کارگردانی بی نظیر مجیدی و ارائه میزانسن هایی فوق العاده و فعال در تمامی پلان ها و سکانس ها بود. میزانسن هایی که درعین تاریخی بودن فیلم کندی، رخوت و بی تحرکی را از تصویر ستانده بود و فارغ از همه جنبه های معنوی و علقه های شخصی مردم به ذات نورانی رسول خدا در بعد فنی مانع یکنواختی و خستگی چشمان مخاطب در طول تقریبا سه ساعت زمان نمایش فیلم می شد که البته باید طراحی صحنه، دکور و تدوین فوق العاده را هم در این نگاه بر آن افزود.

تصویر برداری بسیار هوشمندانه و هنرمندانه و منطبق بر مفهوم فیلم نیز نشان داد نگاه علمی عوامل فیلم قربانی احساسات و هیجان برآمده از موضوع و شخصیت نورانی داستان نشده است.چهره پردازی و انتخاب بازیگر نیز از عوامل مهمی بود که می توان گفت در میخ کوب کردن مخاطب در مقابل پرده نقره ای سینما نقش به سزایی ایفا کرد.

اما در نگاه محتوایی بدون شک هم لنزهای دوربین و هم قلم ما نمی تواند در تبیین ابعاد وجودی رحمت عالمیان و جان جهانیان گام های کمال بخشی بردارد اما در حد نمایشِ جرعه ای از اقیانوس شخصیت این بزرگوار چند نکته قابل تحسین و مداقه است:

نکته اول: نمایش هنرمندانه و متعهدانه رأفت و مهربانی پیامبر اکرم(ص) بود که به زیبایی هر چه تمام تر به نمایش درآمد و پاسخ در خور و شایسته ای بود بر تمام هجمه هایی که در سالهای اخیر ناجوانمردانه و ناشیانه بر ساحت قدسی ایشان وارد آمده بود.

نکته دوم: تبیین هنرمندانه مفهومی بود که عالم از ابتدای خلقت تا انتها وامدار آن است و آن هم اینکه مایه و دلیل خلقت رسول خدا و خاندان اویند و اوست که مایه برکت همه دنیاست و مجید مجیدی به زیبایی به تصویر کشیده بود حضور مبارک و برکت آفرین کودکی را که مایه خیر و برکت برای همگان بود بدون توجه به مولفه های نژادی و رنگی و سلیقه ای و عقیدتی مخاطبان.

نکته سوم: این اثر قدرت عظیم وحدت بخشی این فیلم بود که با دقت نظر در ایام هفته حج و موسم حج به روی پرده رفت تا تکمیل کننده حرکتی باشد برای اتحاد و انسجام امت اسلامی و پیام آور صلح رحمت و برادری باشد برای همه قلبهایی که از جور حاکمان مرزهای جغرافیایی را برای پیوند قلبهایشان به یکدیگر مانع می بینند.

در نگاه محتواییِ این اثر ارزشمند سینمای متعهد ایران (همچنان بر تفکیک آثار سینمای ایران بر متعهد و غیر متعهد بودن اصرار داریم) نکته مهم دیگری نیز قابل مشاهده بود که امیدواریم مخاطبان بدون برداشت های غرض ورزانه بر اصل و بطن آن نگاهی عالمانه بیاندازند و آن اصولی بود که عبدالمطلب در مذاکره با دشمن به کار بست که مهم ترینش شجاعت، صلابت و عزتمندی و عدم ترس از دشمن و مطالبه حقوق قانونی بود.

هرچند شاید به دلیل طبع شخصی این برداشت در ذهن نگارنده پررنگ جلوه نموده باشد اما به هرحال فارغ از نگاههای سیاست زده و جناحی به نظر می رسد این فیلم درسهای آموزنده دیپلماتیکی را نیز داراست.

این ها تنها غلیان ترواشات احساساتی است که با تماشای بار اول این فیلم به غایت محترم موجب تحریر توسط حقیر شد و قطعا دریای مفاهیم ارزشمند محتوایی و موارد و مولفه های بی شمار فنی و تخصصی نه مجالش در این مقال بود و نه توان درک و بازگویی اش در جسم و روح حقیر که ان شاءالله در آینده توسط کارشناسان و متخصصان امر به زیبایی به نگارش در خواهد آمد و این مقدار نیز برای تقدیر از زحمات متعهدانه و مسئولانه چند ساله مجید مجیدی و مجموعه همکارانش تقریر شد.

بدون تردید تکرار این جمله که باید حجم حمایت و پشتیبانی از سینمای متعهد و آثار فاخر در سینمای ایران بیش از پیش باشد برای ابلاغ رسالتی است که بر گرده قلم هایمان است تا برسیم به مسیری که بها دادن به چنین هنر و هنرمندانی است که تخصص خود را در کنار تعهد در هم آمیخته اند، افتخار مسئولان فرهنگی کشور باشد.

و در پایان برای خداقوت گویی به مجید مجیدی این برادری که این روزها در سایه عنایت های اهل بیت بهشت برین را برای خود تضمین کرده است شاید همان تشویق حضار در پایان سکانس آخر و صلوات های ممتد تماشاگران فیلم در لحظات اوج، از هر اسکاری ذی قیمت تر باشد.

“خداقوت برادر مجیدی و زلال معرفت ایمان گوارای وجودت”

مهدی باقریان

فعال فرهنگی سیاسی استان گلستان

رتبه برتر کشور در بازیگری و نویسندگی تئاتر در سال۸۵

انتهای پیام/م