مشكلي به نام ازدواج

اين روزها آنهايي كه قدم در راه ازدواج مي‌گذارند پيش از هر چيز با يك حساب سرانگشتي هزينه‌هاي ازدواج را كه جمع مي‌زنند به چنان ارقام دور از انتظاري مي‌رسند كه عطاي اين سنت نيكو را به لقايش مي‌بخشند.تازه اگر از خان اول هم به سلامت عبور كنند با خان‌هاي ديگري چون تامين مسكن،شغل‌و... روبه‌رو مي‌شوند.كيست كه نداند رفاه اقتصادي دست بسياري را براي ازدواج باز مي‌گذارد و برعكس آن جيب خالي خيلي‌ها را از گرفتن تصميم باز مي‌دارد.

بنا بر آمار اعلام شده 8ميليون جوان ايراني در شرايط ازدواج هستند اما به دلايل اقتصادي و فرهنگي ترجيح داده‌اند مجرد بمانند.از طرفي سن ازدواج مدام در حال افزايش است و آمارهاي سال گذشته نشان مي‌دهد ميانگين سن ازدواج ايراني‌ها 6 سال افزايش داشته است.اين مشكل سرآغاز زنجيره‌اي است كه در نهايت ادامه آن به آسيب‌هاي اجتماعي و فرهنگي متعددي منتهي مي‌شود. پژوهش‌ها در اين باره از رابطه افزايش سن ازدواج و رواج تجرد با مفاسد و آسيب‌هاي اجتماعي حكايت مي‌كند و جامعه‌شناسان و صاحب‌نظران مكرر در اين باره هشدار مي‌دهند. از منظر روان‌شناسي، تجرد طولاني مدت ريشه بسياري از آسيب‌هاي فردي و اجتماعي است هرچند كه در نگاه اول، درك رابطه علي و معلولي ميان آنها دشوار و حتي غيرممكن به نظر برسد.

نا گفته پيداست كه ازدواج علاوه بر پاسخگویی به نیازهای جنسیتی و عاطفی فرد،نیازهای اقتصادی،ارتباطات اجتماعی وفرهنگی او را تنظیم می‌کند و به علت اهمیت و تاثیری که دارد،به عنوان هنجاری پذیرفته شده در تمامی کشورهای دنیا به‌حساب می‌آید.از طرفي در دين مبين اسلام بارها به ازدواج آن هم در سن مناسب سفارش شده و روايت‌هاي بسياري در اين باره وجود دارد.همه اين مسائل را كه در كنار هم بگذاريم و بپذيريم كه بقای خانواده در گرو بقا و ساماندهی ازدواج است،آن وقت است كه بايد چاره‌اي براي مشكل افزايش سن ازدواج و مشكل بزرگ‌تري به نام فرار از ازدواج بينديشيم.افزايش هزينه‌هاي زندگي،كمبود فرصت‌هاي شغلي و قيمت بالاي مسكن،3 مشكل بزرگ در مقابل جوانان براي قدم گذاشتن در زندگي زناشويي است. مشكلاتي كه اگر براي برداشتنشان تلاشي از سوي مسئولان صورت نگيرد بايد در آينده شاهد كاهش رشد مواليد و شايد روند منفي در اين زمينه بود.

مهدی علیپور