آیا كشته شدگان ياك 40 شهيد هستند يا خیر؟

به گزارش زرین نامه؛ در 27 ارديبهشت سال 1380 هواپيماي حامل نمايندگان استان گلستان و وزير راه و ترابري براي افتتاح فرودگاه گرگان عازم گرگان مي شود كه به علت شرايط بد جوي در ميانه راه مفقود مي شود و بعدا معلوم مي شود كه در ارتفاعات خرچنگ در استان مازندران اين هواپيما به كوه برخورد کرده و منفجر شده است.

بعد از آن جوي احساسي در استان شكل گرفت و با توجه به اينكه گرگان در زمان اين افراد استان شده بود نوعي اقبال مردمي و حس دلسوزي عجيبي در بين مردم نسبت به اين نمايندگان بوجود آمد.

البته اين احساس مردم زيبا و دوست داشتني بود اما در اين بين برخي گروه هاي سياسي و طرفداران سياسی اين نمايندگان از شرايط موجود و بستر فراهم آمده سوء استفاده كردند و براي خود جايگاهي ساختند.

در اين بين بسياري بر آن شدند كه از واژه " شهيد " براي اين افراد كه بخاطر خدمت به مردم دچار سانحه شدند استفاده كنند اما اين تلاش ها نتيجه نداد و در حال حاضر با گذشت زمان و دور شدن از اين حادثه و فضاي احساسي موجود بنظر مي رسد كه برخي گروه ها به دليل اين كه بنياد شهيد و امور ايثارگران كه مرجع اعلام رسمي شهيد است در مورد شهيد بودن اين افراد مطلبي عنوان نكرده ، معتقدند كه چرا برخي افراد هر ساله يادواره اي به اين نام برگزار مي كنند و از پيشوند "شهيد" استفاده مي كنند و حتي خيابان و ميادين را بنام آن ها كردند.

حتي اعتراض هاي فراواني به منتخب دوم شوراي شهر گرگان شده كه چرا از واژه" فرزند شهيد" در تراكت هاي تبليغاتي خود استفاده كرده است.

در تازه ترين تحركات صورت گرفته از سوي متوليان ستاد يادواره ياك 40 و اتحاديه انجمن هاي اسلامي استان گلستان در ماه های اخیر، براي احراز هويت شهيد براي نمايندگان سانحه ديده ياك 40، علي كلاتي رئيس ستاد يادواره ياك 40 طي نامه اي به محمود احمدي نژاد رييس جمهور وقت ايران درخواست مي كند اين نمايندگان را شهيد اعلام كن .

اما جواب رئيس جمهور كه در دفتر يكي از نمايندگان استان در تهران موجود مي باشد، حاكي از اين است كه رئيس جمهور همه چيز را تابع ضوابط دانسته و گفته كه در اين مورد بايد تابع مقررات بنياد شهيد و امور ايثارگران بود كه مطابق نظر اين بنياد هنوز نام شهيد براي اين عزيزان در نظر گرفته نشده است.

اين مقاله نمي خواهد از ارزشهاي افرادي چون قندهاري و هزارجريبي و ساير نمايندگان استان بكاهد چرا كه معتقد است اين افراد در پيروزي انقلاب و استان شدن گرگان نقش مهمي داشتند اما بياييم احساسي برخورد نكنيم و تابع قانون و ضوابط موجود باشيم.

وقتي شخصي چون احمد سوداگر كه سابقه فرماندهي لشكر 25 كربلا و مسئول اطلاعات قرارگاه كربلا در زمان جنگ را دارد؛ وقتي چنين شخصي قلبش با باتري كار مي كند و يك پاي خودش را در سال 59 از دست مي دهد و يك برادرش هم شهيد مي شود و چنين شخصي بعد از سالها مرارت و رياست نهادي كه به علمي شدن دفاع مقدس مي انجامد، بعد از عروج شهادت گونه اش شهيد محسوب نمي شود بايد ما هم منطقي تر برخورد كنيم و به دنبال ايجاد شبهات نباشيم.

البته براي برخي همين ياك 40 و برگزاري يادواره شهداي آن نون خانه اي شده و برگزاري هر ساله آن در سالروز بروز آن حادثه ، يك برگ برنده شده در معادلات اجتماعی و براي يكي از اعضاي شورا باعث تداوم حضورش در دوره های مختلف شده است.

در ثاني مگر اين افراد براي رضايت خداوند و خدمت به مردم در اين مسير قدم نگذاشتند چرا اجر اخروي آنها را با يكسري از واژه هاي دنيوي گره مي زنيم چون كه آنها جايگاه خود را در نزد خداوند دارند.

اگر قرار بود اين افراد شهيد محسوب شوند از اين به بعد بايد همه افرادي كه مشابه اين سانحه فوت كنند به عنوان شهيد انتخاب كنيم، اگر چنين است امثال سردار سوداگر، سردار سياف، سردار دكتر عباس مهري، عباس فريد و هزاران جانباز و آزاده اي كه خاموش و بي صدا از بين ما مي روند كه خيلي مستحق تر هستند.

پس بياييم با اين واژه های مقدس بازي نكنيم و براي يك بار هم شده تكليف اين قضيه را مشخص كنيم تا مردم ما دچار تناقضات نشوند و بتوانند براحتي در مورد موضوعات اجتماعي تصميم بگيرند.

متن نامه علی کلاتی به دکتر محمود احمدی نژاد: