سِرّ حرام شدن شراب‏

به گزارش زرین نامه؛ محمّد بن موسى بن متوكّل رحمة اللَّه عليه مى‏ گويد:

محمّد بن سنان نقل كرده از حضرت ابى الحسن على بن موسى بن جعفر عليهم السّلام شنيدم كه مى‏ فرمودند: خداوند عزّ و جل خمر و شراب را به خاطر چند جهت حرام فرموده:

الف: در آن فساد است.

ب: عقل شارب را تغيير داده و زايل مى‏ كند.

ج: شارب را وادار مى‏ كند كه خداوند عزّ و جلّ را انكار كند.

د: شارب را وادار مى‏ كند كه بر خدا و انبيائش دروغ ببندد.

ه: فسادهاى ديگرى از شارب سر می‏زد.

و: قتل و نسبت ناروا دادن و مبادرت به زنا ناشى از شرب خمر مى ‏باشد.

ز: شرب خمر سبب مى‏ شود كه شارب نسبت به اجتناب از محارم الهى بى‏ اعتناء و كم مبالات باشد.

سپس امام فرمودند: به خاطر اين جهت حكم نموديم كه هر شراب و مايع مست‏ كننده‏ اى حرام است زيرا عاقبتى كه بر خمر مترتّب است بر اين مايعات نيز به مترتّب مى‏ باشد يعنى آنچه از فساد كه به دنبال شرب خمر هست به دنبال شرب اين مايعات نيز خواهد بود لذا كسى كه به خدا و روز آخرت ايمان داشته و دوستى و ولايت ما را دارد و اساسا مودّت و محبّت ما خاندان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله دين او مى ‏باشد بايد از شارب مسكر اجتناب و احتراز كند چه آنكه بين ما و شارب مسكر هيچ ارتباطى نمى ‏باشد.

مفضّل بن عمر نقل كرده محضر امام صادق عليه السّلام عرض كردم: براى چه خدا شراب را حرام كرده است؟

حضرت فرمودند: خداوند متعال شراب را به خاطر تأثيرى كه داشته و فسادى كه ايجاد مى‏ كند حرام فرموده زيرا شراب موجب پيدا شدن ارتعاش در شارب آن بوده و نور و جوانمردى او را از بين برده و وادارش مى‏ كند كه بر ارتكاب محرّمات جرات پيدا كرده و بر ريختن خونها مبادرت نموده و بر مرتكب شدن زنا اقدام نمايد و اساسا شارب خمر وقتى مست شد اطمينانى نيست بلكه بسا با محارم خود نزديكى كرده در حالى كه عقل و ادراكش بجا نيست و شرب خمر در شارب آن ايجاد نمى‏ كند مگر هر شرّ و بدى را.

ابى بكر حضرمى از امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام، حضرت فرمودند:

غناء لانه و محلّ پيدا شدن نفاق بوده و شرب خمر كليد هر بدى و شرّى مى ‏باشد و شارب خمر به منزله بت پرست بوده، وى كتاب خدا را تكذيب مى ‏نمايد زيرا اگر كتاب حق تعالى را تصديق مى ‏كرد حرام خدا را حرام مى‏ دانست.

منبع:علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏۲، ص‏526.