زرین نامه: حضرت فرمودند: خداوند متعال شراب را به خاطر تأثيرى كه داشته و فسادى كه ايجاد مى كند حرام فرموده زيرا شراب موجب پيدا شدن ارتعاش در شارب آن بوده و نور و جوانمردى او را از بين برده...
به گزارش زرین نامه؛ محمّد بن موسى بن متوكّل رحمة اللَّه عليه مى گويد:
محمّد بن سنان نقل كرده از حضرت ابى الحسن على بن موسى بن جعفر عليهم السّلام شنيدم كه مى فرمودند: خداوند عزّ و جل خمر و شراب را به خاطر چند جهت حرام فرموده:
الف: در آن فساد است.
ب: عقل شارب را تغيير داده و زايل مى كند.
ج: شارب را وادار مى كند كه خداوند عزّ و جلّ را انكار كند.
د: شارب را وادار مى كند كه بر خدا و انبيائش دروغ ببندد.
ه: فسادهاى ديگرى از شارب سر میزد.
و: قتل و نسبت ناروا دادن و مبادرت به زنا ناشى از شرب خمر مى باشد.
ز: شرب خمر سبب مى شود كه شارب نسبت به اجتناب از محارم الهى بى اعتناء و كم مبالات باشد.
سپس امام فرمودند: به خاطر اين جهت حكم نموديم كه هر شراب و مايع مست كننده اى حرام است زيرا عاقبتى كه بر خمر مترتّب است بر اين مايعات نيز به مترتّب مى باشد يعنى آنچه از فساد كه به دنبال شرب خمر هست به دنبال شرب اين مايعات نيز خواهد بود لذا كسى كه به خدا و روز آخرت ايمان داشته و دوستى و ولايت ما را دارد و اساسا مودّت و محبّت ما خاندان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله دين او مى باشد بايد از شارب مسكر اجتناب و احتراز كند چه آنكه بين ما و شارب مسكر هيچ ارتباطى نمى باشد.
مفضّل بن عمر نقل كرده محضر امام صادق عليه السّلام عرض كردم: براى چه خدا شراب را حرام كرده است؟
حضرت فرمودند: خداوند متعال شراب را به خاطر تأثيرى كه داشته و فسادى كه ايجاد مى كند حرام فرموده زيرا شراب موجب پيدا شدن ارتعاش در شارب آن بوده و نور و جوانمردى او را از بين برده و وادارش مى كند كه بر ارتكاب محرّمات جرات پيدا كرده و بر ريختن خونها مبادرت نموده و بر مرتكب شدن زنا اقدام نمايد و اساسا شارب خمر وقتى مست شد اطمينانى نيست بلكه بسا با محارم خود نزديكى كرده در حالى كه عقل و ادراكش بجا نيست و شرب خمر در شارب آن ايجاد نمى كند مگر هر شرّ و بدى را.
ابى بكر حضرمى از امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام، حضرت فرمودند:
غناء لانه و محلّ پيدا شدن نفاق بوده و شرب خمر كليد هر بدى و شرّى مى باشد و شارب خمر به منزله بت پرست بوده، وى كتاب خدا را تكذيب مى نمايد زيرا اگر كتاب حق تعالى را تصديق مى كرد حرام خدا را حرام مى دانست.
منبع:علل الشرائع / ترجمه ذهنى تهرانى، ج۲، ص526.
ارسال دیدگاه