8 میلیون برای 8 ماه!

زرین نامه: در یکی دو سال اخیر توجه همه‌جانبه‌ای به پدیده خطرناک «تجدید نسل و جمعیت» در کشور شده است. به تازگی حتی رهبر انقلاب از کافی نبودن تلاش‌ها در این زمینه سخن گفتند. بی‌گمان جمعیت و به ویژه جمعیت جوان هر کشور، سرمایه لایزالی است که با سیاستگذاری درست می‌تواند عامل اصلی ترقی و پیشرفت باشد. در این میان اگر به مقدمات لازم برای نیل به این هدف توجه نشود، تمام رشته‌ها پنبه خواهد شد.

به گزارش زرن نامه؛ بدیهی است از ملزومات تشویق ملت به تکثیر نسل و خانواده‌های پرجمعیت‌تر، کمک به تسهیل ازدواج در میان جوانان است. چنانچه به هر دلیل سن ازدواج افزایش یابد یا آمار طلاق بر ازدواج پیشی گیرد، بیکاری زیاد شود و هزینه‌های زندگی بالا رود، ما به خانه اول‌مان بازخواهیم گشت.

چند روز پیش در روزنامه خودمان گزارش جالبی دیدم با این عنوان که «شهریه مهد کودک شهریه دانشگاه را در جیب گذاشت». برخلاف گذشته‌های نه چندان دور، امروز مراکز آموزشی دولتی و رایگان توان خدمت‌رسانی به همه مردم را ندارند. تحصیل در این مراکز نیز از مقطع پیش دبستانی تا دانشگاه، با تمام تلاش‌های انجام شده چندان رایگان نیست. همواره در فصل ثبت‌نام مدارس شاهدیم که مدیران دولتی از یک‌سو بر ممنوعیت دریافت هرگونه وجهی از سوی مدارس تأکید می‌کنند اما از سوی دیگر اولیای دانش‌آموزان همه ساله معترضند. آنها می‌گویند به بهانه‌های مختلف مبالغ گوناگونی از آنها گرفته می‌شود.

مسئله دیگر کیفیت مراکز آموزشی دولتی است. درست یا غلط بسیاری از خانواده‌ها باور دارند که مراکز آموزشی خصوصی و به اصطلاح غیرانتفاعی، خدمات بهتری ارائه می‌دهند اما هزینه تحصیل در این مؤسسات غیردولتی هر سال ترقی می‌کند. یکی از دوستان سرشناسم که زندگی مناسب و درآمد شاید متوسط رو‌به بالایی هم دارد، با ناراحتی نقل می‌کرد که هزینه تحصیل دو دختر دبیرستانی‌اش نسبت به سال گذشته دو برابر شده است. می‌گفت ‌برای تحصیل در مقطع سوم دبیرستان سال گذشته مدرسه مربوطه از هر دانش‌آموز 4 میلیون تومان و امسال برای سال چهارم از هر دانش‌آموز 8‌میلیون تومان شهریه گرفته است. با این اوصاف برای فقط تحصیل دو دخترم، باید امسال 16‌میلیون تومان شهریه بپردازم.

به  واقع 8میلیون برای هشت ماه مفید و با اغماض یعنی بیش از ماهیانه یک‌‌میلیون‌و‌300‌هزار‌تومان در طول سال برای هر دو!.... چطور چنین خانواده‌ای جرئت می‌کند به داشتن فرزند دیگری بیندیشد؟ یا چگونه زوجی که این اخبار را می‌شنود امید به صاحب فرزند شدن را در خود زنده نگه دارد یا جوانی که با این مشکلات روبه‌رو می‌شود به ازدواج فکر کند؟ شاید بگویید، خب بروند به مدرسه ارزان‌تر! اما چاره این نیست.

بدیهی است هر پدر و مادری بهترین‌ها را در تحصیل برای فرزندانشان می‌خواهند و این نیاز اولیه هر خانواده صاحب فرزندی است و این نیازهای اولیه باید این همه پرهزینه باشند. اگر در همان آغاز راه شهریه مهدکودک بیش از دانشگاه باشد آیا زوج‌های جوان حق ندارند که از داشتن فرزند بترسند؟ پس باید چاره‌ای اندیشید تا از این موانع کار کاسته تا آن هدف بزرگ حاصل شود.

نظرات
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده است اولین نظر را شما ثبت کنید
ثبت دیدگاه

ارسال دیدگاه