اعتدال یعنی هر کسی با ما نیست افراطی است!

به گزارش زرین نامه؛ با این وجود بعد از انتخابات و با روی کار آمدن روحانی، انگار آنچه بیش از هر چیزی مورد تاکید و توجه رسانه ها و حامیان رئیس جمهور قرا گرفت، بحث اعتدال و تاکید بر اعتدال گرایی بود. و رسانه ها تلاش می کنند تا پیروزی روحانی در انتخابات را پیروزی گفتمان اعتدال معرفی کنند و اینطور القا کنند که آنچه در انتخابات پیروز شده است اعتدال گرایی است.

در واقع دلیل اصلی تاکید رسانه ها بر اعتدال و اعتدال گرایی، بیش از آن که علاقه و پایبندی آن ها به این مشی عملکردی باشد، تلاش آن ها برای استفاده از نام اعتدال برای هجمه به هر نوع تفکر منتقد و متفاوت با خود می باشد. چیزی که مسلم است این است که آنچه که از آن با عنوان افراطی گری و ضداعتدال نامیده می شود، نه یک مشی سیاسی مورد انتقاد این افراد است، بلکه این گروه در پی این هستند تا با دم زدن مکرر از اعتدال و به بهانه ی اعتدال گرایی هر نوع مشی انقلابی را محکوم کنند و منتقدان را با چوب افراطی گری از صحنه خارج کنند.

نگاهی به رسانه های متعدد و رنگارنگ این جریان نشان می دهد، که کسانی امروز سنگ اعتدال را بر سینه می زنند که بازخوانی عملکرد آن ها در سال های نه چندان دور نشان می دهد که خودشان زمانی در قله ی انوع تندوری ها می درخشیدند! لکن در شرایط فعلی آسان ترین شیوه برای خاموش کردن صداهای متفاوت با خود را، برچسب افراطی زدن به منتقدان می دانند.

همین مسئله است که موجب شده است اگر کسی در انتخابات به غیر از کاندیدای مورد نظر آن ها رای داده است باید او را در جرگه ی افراطیون دانست، اگر نماینده ای در مخالفت با وزیری پیشنهادی نطقی کرد، او نیز بدون تردید افراطی است و اگر برخی از وزاری پیشنهادی موفق به کسب رای اعتماد نمایندگان مجلس نشده اند، همانا قربانی افراطی گری شده اند و اصلا اگر کسی دیدگاهی متفاوت با خواسته های آن ها مطرح کند بدون شک او نیز افراطی است! به طور کلی نوع مواجهه این افرد نشان می دهد که منظور این آقایان از اعتدال این است که؛ "هر کسی با ما نیست و تفکری غیر از ما دارد، او افراطی است!"

اما انتظار جدی از رئیس جمهور به عنوان کسی که شعار اعتدال را مطرح کرده است این است که منظور و مفهوم اصلی خود از اعتدال را بیان کند و اعتدال مدنظر خود را به طور شفاف و به دور از کلی گویی های مرسوم برای مردم تعریف کند. تا عرصه برای این همه سوءاستفاده دلالان مدعی اعتدال تنگ گردد. چرا که در غیر این صورت هر کسی می تواند از اعتدال دم بزند و مدعی اعتدال گری شود و رقیبان و منتقدان را افراطی بنامد.

البته طبیعی و منطقی این است که در جامعه و نظام اسلامی، اصلی ترین معیار و طراز برای سنجش هر مقوله ای، مبانی و اصول اسلامی باشد و میزان سنجش اعتدال را نیز باید مبانی و آموزه های دینی و اسلامی دانست. مبانی و آموزه های دینی که در رفتارهای سیاسی-اجتماعی ائمه هدی علیهم السلام تبلور یافته است و امام خمینی(ره) نیز با تاسی از همین منش رفتاری ائمه هدی علیهم السلام، نظام مقدس اسلامی را بنیان گذاشت و امروز نیز مشی عملکردی و رفتاری حضرت امام و مواضع و سخنرانی ها و وصیت نامه ایشان، به عنوان مسطوره ای مناسب برای مسئولان نظام اسلامی پیش روی همگان قرار دارد. لذا در حال حاضر بهترین معیار و ملاک برای سنجش و تعریف اعتدال، مشی و مواضع امام خمینی(ره) است که باید مدنظر رئیس جمهور و مسئولان باشد.

آنگاه که آرمان ها و دیدگاه های امام خمینی (ره) الگوی اعتدال قرار بگیرد و در جامعه برجسته شود دیگر این شبکه ی رسانه ای گسترده ای -که امروز بیشترین فاصله را با اندیشه های بنیان گذار کبیر انقلاب دارند- به خود اجازه نخواهند داد پرچمدار اعتدال و اعتدال گرایی شوند و همه ی "انقلابیون" را با چوب افراطی گری از صحنه خارج کنند.

منبع: خبرنامه دانشجویان ایران/ علی اکبر عباسی- دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگه علامه طباطبایی