درآمد زایی در رسانه ملی!

به گزارش خبرنگار زرین نامه؛ در واقع هر قدر رسانه ملی به روز تر و کار آمد تر باشد، نشان از کارآیی و هدفمند بودن برنامه های اجرایی کشور دارد.

در این مقال قصد واکاوی برنامه های تولیدی صدا و سیما و میزان توفیق مدیران آن را در برخورد با جنگ نرم و برنامه های ماهواره ای نداریم. اینکه صدا و سیما سکوی پرش برای عده ای شده است که بعد از چهره شدن راه خود را از رسانه ملی جدا می کنند و در سینما برای خود برو بیایی راه می اندازند یا راهی آن سوی آب ها می شوند هم مطرح نیست.

بحث پوشش و ظاهر نا متعارف برخی مجریان در خارج از حریم دوربین و استودیو و نوع ادبیات گفتاری آنها نیز در میان نیست.

شایعات حقوق و مزایای آنچنانی در برخی رده های سازمان و بریز و بپاش های مرسوم را نیز از اساس بی پایه می دانیم.

نکته ای که علی الخصوص در یکی دو سال اخیر بیشتر به چشم می خورد «در آمد زایی صدا و سیما» به بای نحواً می باشد. از تبیلغات دروغین کرم حلزون گرفته تا هله هوله هایی که سالهاست وزارت بهداشت تبلیغات آنها را ممنوع کرده است ولی هنوز بیخ گلوی کودکان را نشانه می روند و کاهش قد چند سانتی متری در سال های اخیر یکی از عوارض مصرف همین تنقلات و شبه خوراکی ها است که شبانه روز تبلیغ می شوند.

الان هم دیگر آش آنقدر شور شده است که مجریان معروف و مشهوری چون شهریاری، قناد و فرضیایی یا گروه فتیله با سال ها تجربه و اعتبار مجبورند علی رغم میل باطنی و باور قلبی، خنزر پنزر هایی را در حین اجرای برنامه شان تبلیغ کنند که شاید از خوردن آنها هم ابا داشته باشند چه برسد به توصیه به بچه ها در مصرف آنها!

در برنامه های آشپزی و کارشناسی هم سالهاست مصرف گرایی و تجمل گرایی آزادانه تبلیغ می شوند، فقط کم مانده است که وسایل و تجهیزات مربوط به زناشویی که در ماهواره ها و سایت های اینترنتی تبلیغ می شوند، در رسانه ملی رصد شوند!

البته حمایت از تولید داخل از کلیدی ترین و ارزشمند ترین برنامه های اقتصادی کشور محسوب می شود، ولی رعایت شان و شعور مخاطب بیش از درآمد های میلیاردی اهمیت دارد و از رسانه ملی بیشتر از این انتظار می رود.

ما نگرانیم تا چند وقت دیگر رسانه ملی برای بازی در سریال های آبکی و سوفسطایی اش، نرخ و تعرفه تعیین کند و شاهد حضور پولدارهایی در سریال ها باشیم که نمی دانند پول های باد آورده شان را چطور و کجا خرج کنند!؟

امید است مسئولان رسانه ملی این واقعیت را درک کنند که رسانه ملی، رسانه شخصی و میلی نیست و تصمیم گیری ها و سیاست های اجرایی آن باید با شان و جایگاه مردمی که افتخارشان زندگی در مملکت اسلامی است، تناسب داشته باشد و برای کسب در آمد از شیوه های منطقی دیگری استفاده کنند که در شان کشور عزتمندی چون ایران باشد.

نویسنده: وحید حاج سعیدی