گزارش های فرهنگی صوری یا واقعی!؟

اکثر ارگان های فرهنگی- تبلیغی کشور فقط به ارائه گزارش های صوری و برگزاری سمینار و جلسات غیرکاربردی حمایت از عفاف و حجاب بسنده کرده اند که جامعه اسلامی گرفتار گسترش بی حجابی و راه اندازی کمپین هایی مانند "آزادی یواشکی" و امثال آن در شبکه های اجتماعی شده است.

به گزارش خبرنگار زرین نامه؛ آن ها کمتر برای اصلاح جامعه برنامه ریزی و کار می کنند و حال بعد گذشت 36 سال از پیروزی انقلاب اسلامی شاهد گسترش بی حجابی در جامعه اسلامی مان هستیم.

همه ی اندیشمندان بزرگ به این نکته اذعان دارند که خانواده مهمترین رکن یک جامعه سالم است، به طوری که اگر خانواده ضربه خورده یا آسیب ببیند جامعه نیز آسیب خواهد دید.

اما چرا باید در جامعه ای که نام اسلام بر آن می درخشد، بدحجابی و بی حجابی یک ارزش به حساب آید و در مکان های عمومی مانند خیابان ها و پارک ها و ... بد حجابی که دل هر انسان مومن را آزرده می کند، هویدا باشد؟

چرا مسئولین از این جلسات و سمینارهای صوریِ غیرکاربردی حمایت از عفاف و حجاب دست برنمی دارند و به میدان عمل نمی آیند؟

نقص کارمان کجاست؟

کجای کار ما اشتباه است که نتوانستیم آنطور که باید، فرهنگ زیبا و اصیل اسلامی در جامعه اسلامی ایران پیاده و اجرا نشده؟

آیا علماء و روحانیون به وظیفه تبلیغی و امر به معروف و نهی از منکر خود درست و با اخلاص عمل نکرده اند یا این نقص و کوتاهی به عملکرد ضعیف و شاید در بعضی موارد منفی مسئولین فرهنگی برمی گردد؟!

البته نباید از تبلیغ گسترده و وسیع رسانه های ضداسلامی مانند ماهواره های خارجی و سایر وسایل پیشرفته ارتباط جمعی خصوصاً اینترنت که تاثیر بسیار زیاد در نفوذ و هجوم فرهنگی ضد اسلامی بر جامعه دارد غافل ماند.

نکته قابل تأمل در مملکت اسلامی ما این که است که برخی از مسئولین فرهنگی کشورمان بی توجه به رواج لباس های تنگ و تحریک کننده در جامعه، گاهی به گسترش این لباس ها هم کمک می کنند و این در حالیست که کشورهای غربی با وضع قوانین جدید سعی می کنند نوع پوشش مردم را در قالب چهارچوب در بیاورند.

به طور مثال پوشیدن ساپورت و شلوارهای تنگ برای دانش‌آموزان ایالت ماساچوست آمریکا ممنوع است، مسئولین مدارس آن ها به این نتیجه رسیده اند که پوشیدن لباس های تنگ و تحریک کننده مانع پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان می شود و آن ها برای مقابله با افت تحصیلی دست به این اقدام زده اند اما هیمن مساله از چشم بی مراکز تربیتی ما دور مانده و نسبت به آن بی توجه هستند.

تحولات فرهنگی در کشور ما به سرعت پیش می‌رود لذا کار در حوزه فرهنگ عمومی کشور نیز باید زیربنایی انجام شود که در شرایط عدم توجه به آن، جامعه با بحران مواجه خواهد شد.

مسئولین محترم در هر لباسی که هستند باید بدانند هر چادری كه از سر زن مسلمان برداشته می شود، استعمار یك قدم به اهداف شوم خود نزدیكتر می شود و دشمن سال هاست كه با دست های ناپاك خود سعی دارد، مسلمانان جهان را قتل عام فرهنگی كند.

بانوان عزیز و مسئولین محترم بهتر می دانند که این مملکت متعلق به حضرت بقیه الله الاعظم (عج) است، نباید بپسندند كه در این کشور ولایت مدار و شهید پرور بی حجابی و بدحجابی باشد. زیرا آن امام عزیز از فرهنگ بدحجابی آزرده خاطر می شود و رنج می برد.

کلامم را با وصیت نامه تکان دهنده شهید به مادرش پایان می دهم که می فرماید: "مادر وقتی خبر شهادتم را شنیدی گریه نکن. زمان تشیع و تدفینم گریه نکن. زمان خواندن وصیت نامه ام گریه نکن. فقط زمانی گریه کن که مردان ما غیرت را فراموش می کنند و زنان ما عفت را .... وقتی جامعه ما را بی غیرتی و بی حجابی گرفت مادرم گریه کن که اسلام در خطر است ".

یاعلی مدد

انتهای پیام/ت

نظرات
هنوز هیچ دیدگاهی ثبت نشده است اولین نظر را شما ثبت کنید
ثبت دیدگاه

ارسال دیدگاه